Recensie: De regenboogflamingo
Wauw wat een heerlijk kleurrijk en positief boek. Over anders zijn en jezelf accepteren.
In dit prachtig geïllustreerde boek ontmoeten we een flamingo genaamd Adèle. Ze heeft een heel groot geheim, ze heeft regenboogvleugels. En voelt zich daardoor enorm alleen en ook bang. Want ja, iedereen om haar heen is roze. Roze. Roze. En zijn daar enorm trots op. Er zijn wedstrijden. Er wordt enorm veel vergeleken tussen de flamingo’s wie het meest roze is. Je snapt het wel, dan is een regenboogflamingo zijn iets wat niet makkelijk is. En dan is er ook nog een geweldige parade die binnenkort is en die arme Adèle schiet nog verder in de stress en ik wilde echt zo haar een grote knuffel geven, haar vertellen dat het goed is en dat het goed komt. Helaas kan dat niet dus zien we hoe Adèle probeert een andere kleur te krijgen voordat het te laat is. Op verschillende manieren.
Gelukkig heeft Adèle een geweldige moeder (goed, het duurde even voordat moeder tijd had, maar ja).
De parade en alles eromheen? Ik heb zo genoten. Ik was gewoon echt aan het juichen. Tja, ik gok dat je zelf ook wel weet dat het gewoon goedkomt! Het is en blijft een kinderboek en dan ook eentje met een superpositieve boodschap. Ik vond de parade echt heerlijk en wat was ik trots op Adèle. Ze is enorm gegroeid en ik was ook blij om dat aan het einde nog te zien.
En Claire Powell heeft zich weer overtroffen met haar prachtige illustraties. Zoveel flamingos en elk toch anders, zoveel kleur, zoveel details op elke pagina. chef kiss
Al met al, dit is een boek dat ik zeker zou aanraden. Prachtig. Mooi. Een geweldig personage om voor te rooten. Kleurrijk.