Recensie: De laatste granaatappel
Een klein kindje is op zoek naar een granaatappel, zal hij hem vinden?
Ik zag dit prachtige boek bij de bibliotheek en moest hem natuurlijk meenemen. Ik kan zulke mooie illustraties (en ook de belofte van een mooi verhaal) niet laten liggen.
In dit boek ontmoeten we Pouya. Hij is op zoek naar een granaatappel voor Yalda. Helaas is het niet een makkelijke zoektocht want de meeste zijn al weg. En ik was zo trots toen hij toch eentje vond! Yay! Hij heeft er een! Maar ja, dan gebeuren er dingen op de weg naar huis en ik was nieuwsgierig hoe Pouya dit zou oplossen en wat hij zou doen. Ik zal niks verklappen maar ik vond het zowel verdrietig als zoet. En ja, misschien ook iets té herhalend voor mij, haha, maar ik ben niet de juiste leeftijd voor het boek en ik weet dat kinderen herhaling waarschijnlijk wel leuk vinden. Dus niet té erg. Ik genoot juist enorm van de illustraties dat hielp ook.
Het enige jammere vond ik het einde. Ik had liever gehad dat hij op een andere manier een granaatappel vond dan op deze magische manier. En nee, ik zie het niet als een spoiler. Het is een kinderboek, het gaat over een speciaal feest, ik wist wel dat hij niet met lege handjes bij zijn familie zou komen. Maar ik wilde gewoon net een andere manier.
Ik had nog niet gehoord van Yalda, of in ieder geval misschien heb ik er eens over gelezen, dus ik vond het leuk om weer wat nieuws te leren. Te zien wat het feest is. Waarom die granaatappel zo belangrijk is.
De illustraties vond ik ook echt prachtig! Wat een mooie stijl! Met prachtige kleuren.
Al met al, een boek dat ik zeker zou aanraden. Leuk voor kinderen om te lezen over andere feesten.