Recensie: Spijt! – Stripboek
Een van mijn favoriete boeken heeft een graphic novel! Een mooi boek, maar een beetje kort.
Ik was enerzijds een beetje, zoals ze dat in het Engels zeggen, apprehensive. Maar ik kon het uiteindelijk niet laten om het boek mee te nemen. Het was een van mijn favoriete boeken uit mijn jeugd. Een heftig boek. Een boek waar ik me vaak enorm aan kon relaten. Ik ben op de basis en middelbare school vreselijk gepest. Dingen naar mijn hoofd, fietstassen in de fik, woorden, nergens bij betrokken worden, uitgelachen worden, en ik kan wel doorgaan. Liever niet. Denk er niet graag aan. Al kan ik er niet echt om heen gegeven dat het zelfs nu nog een impact heeft.
We volgen in dit boek niet per se alleen Jochem, we volgen vooral een jongen genaamd David. Hij doet er niet aan mee, maar ik vind dat hij wel deel is aan het gebeuren. Hij had kunnen opstaan maar hij had het te druk met zijn imagootje en zorgen dat het leuke meisje van de klas hem leuk vond. Ook later als hij beloofd Jochem te helpen… Dus ja, ik mocht David niet zo.
En die arme Jochem, we zien hoe hij vreselijk wordt gepest en niet alleen door zijn leefstijdsgenoten maar ook door leraren. Van duwen tot kleding stelen tot nablijven tot van alles. Ik wilde zo vaak gewoon het boek in stappen en mensen een pak slaag te geven. Die arme jongen. We lezen ook over zijn thuissituatie en als snapte ik dat hij koos om te zwijgen, ik wenste dat hij toch iemand vond die naar hem luisterde en hem had geholpen.
Die scene dat ze Jochem vinden. Ik weet dat ik dat in het boek al OMG vond, maar het zo uitgebeeld te zien worden als graphic novel. Het was schokkend. Ik was er echt stil van. Nog stiller dan toen het in woorden werd verteld.
Als pesten nou eens zo makkelijk op te lossen was. Wel jammer dat iemand zelfmoord moest plegen voordat mensen een keer actie doen. Iedereen wist van het pesten, zelfs die kids die nu zo hun best doen. Maar niemand deed wat. Ach maar ja, zo ging het ook voor mij. Ik vraag me af… als ik HET toch had gedaan (wat ik meerdere keren heb overwogen) zouden ze dan ook eens wat hebben gedaan? Of zou het gewoon door zijn gegaan en een nieuw slachtoffer gevonden zijn?
En tja, dat einde? Ik vond het net iets te kort door de bocht en ook een aparte manier om het boek te eindigen. Iemand heeft zelfmoord gepleegd, maar ach het leven gaat door? shrugs Zo voelde het voor mij. Niet helemaal de juiste toon naar alle heftigheid.
Ik vond de art wel tof gedaan. Al had ik soms moeite met karakters uit elkaar te houden.
Al met al, ik denk dat als het iets langer was, ietsje uitgebreider en met een beter einde, dat het dan net iets beter had gewerkt voor mij. Ik vond het nog steeds geweldig hoor, en heftig, en ik ga ook zeker maar weer eens het boek herlezen, het is jaren geleden immers.