De eerste twee delen in een avontuurlijke serie!

Nadat ik eerst deel 3 had gelezen daar veel plezier mee had, heb ik besloten ook boeken 1 en 2 uit de bieb te halen, nou ja als ik ze kon vinden, haha. En gelukkig kon ik dat ook! En gisteren (Juni 19de) heb ik ze lekker gelezen na elkaar. Leuk om te zien hoe dingen zijn begonnen en hoe Apie in de familie is gekomen. Ik heb per boek een korte recensie geschreven.

De Schedel van Kristal (Dex Durfal, #1): : Een leuk begin aan de serie. Dex mag mee met zijn ouders op een avontuurlijke reis. Ze moeten een schedel vinden voor een museum. En niet zomaar een schedel maar een hele mooie met vreemde krachten. Het verhaal neemt plaats in een donkere jungle met smalle weggetjes, watervallen, en heel veel muggen. Er zijn geweldige illustraties en ik vond het geweldig om nu eens een beetje een introductie te krijgen naar Dex en zijn familie (al heb ik nog wel wat vraagjes). Leuk dat zijn ouders onderzoekers/ontdekkers zijn. Ik vond dit verhaal erg leuk geschreven… maar ik miste wel, zoals ze dat in Engels zeggen, flow. Soms liep het verhaal gewoon net niet (miste het een connectie), of gebeurden er dingen die net iets té toevallig/makkelijk waren. Bijvoorbeeld de avond dat Dex Apie vindt. Zijn moeder staat zogezegd op wacht, maar daar merken we niets van. Gegeven dat Dex niet een ninja is, vond ik het maar apart hoe de moeder totaal niets hoorde. Of hoe het uiteindelijk Dex was die de schedel vond. Op een makkelijke manier. Waardoor voor mij het avontuur wel wegviel, want ik keek eigenlijk uit naar een spannende tocht naar een tempel. En dan is er nog het einde. Tja, weet je, ik snap het is een kinderboek, maar ik heb genoeg kinderboeken gelezen om te weten dat het echt niet zo simpel hoeft te zijn. Ook vond ik het ietwat apart dat Dex maar die hoed ging houden. Um, je weet dat je nu op hetzelfde niveau als de boeven bent hé? Dit is ook gewoon stelen namelijk.

Op jacht naar de yeti (Dex Durfal #2): : Ietsje beter dan het vorige verhaal, maar ik heb wel weer vragen. Zo zou ik het leuk hebben gevonden als we iets hadden gelezen over dat Apie dus geaccepteerd is door Dex’ ouders. Nu is Apie er gewoon? En klaar? Apart. En net zoals in het vorige boek vond ik het soms gewoon net iets té makkelijk. Bedoel maar zijn ouders zijn al een tijd bezig maar raad eens wie de Yeti vindt? Nog steeds genoten hoor, maar ik zou nog net meer hebben genoten als het verhaal net iets beter was verteld. Ik vond het leuk om de Yeti te ontmoeten en vond het superlief wat hij deed voor Dex. En nu wil ik trouwens ook in die tunnel en naar beneden vliegen, lijkt me zowel angstaanjagend als supertof. Ik was ook enorm trots op Dex, voor de keuzes die hij maakte in het boek. Want hij maakt nogal wat grote beslissingen. Ik hoop dat we de Yeti weer eens terug zien. Ik vond het einde wel mooi gedaan! Toffe illustraties weer~

Dus zoals je ziet, ik heb genoten van deze boeken, spannend en avontuurlijk met toffe illustraties, maar ik miste gewoon net wat meer connectie, wat meer flow. Ik weet dat ik daar iets minder last van had in boek 3, dus blijkbaar is er dus verbetering. Ik kijk uit naar boek 4.