Recensie: Mijn hart van ijs
In een stadje blijven kinderen verdwijnen. Soms eentje, soms meer. En dit jaar verdwijnt het broertje van de MC!
Ik ben nu bezig om weer up to date te komen met Jen’s werken, ik heb ze in het begin van mijn blogging en review tijd enorm veel gelezen, maar daarna kreeg ik het zo druk en waren er andere boeken dat ik gewoon geen tijd meer had. Maar nu maak ik tijd!
Sorry alvast als de review ietwat chaotisch is, ik heb zoveel gevoelens! Ah! Jen heeft het weer gedaan!
In dit leuke en magische boek ontmoeten we Magda, een meid die het niet te makkelijk heeft. Op school gepest. Haar vader die Alzheimer heeft (of in ieder geval van alles vergeet, tja ik had al vroeg door dat er meer aan de hand was). Gelukkig heeft ze ook een geweldige vriendin, lieve ouders, en een zoet broertje. Ik vond Magda meteen tof, ook omdat ze zeker niet over zich heen liet lopen. Oh nee, als ze het niet eens was, you better beware. Ik vond het geweldig dat ze zich door niets of niemand liet stoppen toen haar broertje verdween. Ze begon meteen met onderzoek, plannen maken, zocht de juiste mensen, en daarna ging ze gewoon het andere land in. Maakt niet uit hoe eng het was. Dus dat vond ik tof. Ook tof, want dat gebeurd niet altijd in YA, is dat Magda ook echt van alles meenam op haar reis. Van stokken om te lopen tot goed eten tot schone kleding. En haar vriendin had ook nog iets tofs waarbij ik nog steeds onzeker ben of ik dat echt tof vind of gewoon valsspelen. XD Ik vond het tof dat Magda echt niet opgaf. Het werd af en toe best spannend en ze leert dus bepaalde geheimen en dan zijn er ook nog de visioenen. Mensen zouden voor minder zijn omgedraaid. Maar niet Magda!
Ik vond de visioenen ook tof, vooral om te zien wat er nou gebeurd is met Anna. Waarom het zover is gekomen.
En Mimi! I love it! Mijn hamster heet officieel Mimi (maar nu Mi, want blijkbaar was het toch een jongetje), dus yay. En ik vond het leuk dat de kat meekwam. Het maakte het nog magischer.
Cassian x Magda? Ik vond het geweldig! Nou ja, het duurde even want Cassian is echt een ijsprins aan het begin en niet de makkelijkste. Het helpt al niet dat hij dus van de 16de eeuw is en Magda van de 21ste. Maar uiteindelijk zien we Cassian ontdooien en was het best een leuke jongen. En tja, toen wilde ik maar al te graag dat deze twee samen zouden komen. En niet alleen vanwege het Anna stuk (haha, ja dat is er ook nog).
Het einde was erg goed geschreven, spannend, romantisch, OMG neeeee!, en ik heb om de laatste paar pagina’s ook lekker gelachen. Oh Cassian, je hebt nog zoveel te leren. XD
Ik weet nog steeds niet wat ik van Lena en consorten moet denken. Het voelde allemaal gewoon net TE makkelijk opgelost. Ik bedoel maar die meid heeft Magda’s leven zuur gemaakt vanaf de basisschool en nu is alles koek en ei? En Magda vond het op punten ook maar goed? Sorry hoor, maar als mijn pesters opeens magisch me aanbidden omdat ze denken dat ik krachten heb, of dat ze opeens mijn hulp willen, of doen ze opeens aardig? Ik zou erg wantrouwig zijn en ook twee middelvingers hebben opgestoken. Sorry, ga eerst maar eens heel heel vaak sorry zeggen en na een tijdje lief doen misschien kan ik je vergeven (al vergeet ik het nooit… nooit).
Maar de tijden waren op tijd erg wazig. Zo wordt Magda’s vader op punten gezegd als net 40, op andere tijden is hij dus 40 (want de Alzheimer is gevonden toen hij in de 40 was), of moet hij nog 40 worden. Ook dacht ik dat we steeds in 2021 waren want Magda maakte een opmerking tegen haar leraar dat hij misschien wist dat het in 2021 weer zou gebeuren en hij dus erbij moest zijn. Terwijl in het dagboek dat Magda vindt in de burcht staat dat op 21-12-2020 de 14 offers klaar zijn en de heks komt. Oh, en Cassian is de zoon van de graaf, dus niet ontvoerd in de 18de eeuw zoals op het einde wordt genoemd.
Maar ondanks dus wat kleine vreemde dingetjes, heb ik enorm genoten van dit heerlijke fantasy/mythology boek. Echt wat een top verhaal! Aanrader! En ik ga weer verder met mijn queste om Jen’s boeken te lezen want ik loop wat achter. XD