Recensie: Donald Duck – Griezelbende 2: Recept voor een ramp!
Superleuk! Supertof! Heerlijk genoten van de avonturen van de jongens in Parijs!
In dit boek gaan de jongens naar Frankrijk! Hopelijk even bijkomen van wat er in Duitsland is gebeurd, maar ja, je weet hoe het gaat, avontuur volgt deze jongens!
In het begin is het nog vrij rustig. Ze wennen aan de nieuwe omgeving, zijn erg blij met degene waar ze thuis verblijven (en ook zijn hondje is enorm zoet), zien Parijs vanuit een wel heel bijzonder oogpunt, en hebben dus veel plezier! En dan zijn er nog de lekkere gebakjes. Oh man, ik zou willen dat ik zo vrij kon eten, niet geven om wat er in iets zit. Gewoon ja zeggen en alles opeten. XD
En dan verandert alles, want dan is er een Fantoom! En hij wil graag het boek weer terug. Welk boek? Het bakboek van de bakkerij! Jaaaaa! En toen werd het spannend, vooral toen bleek dat het Fantoom niet zomaar een persoon was… maar een spook! En hij zal niet rusten tot alles weer goed is. Als dat betekent een stel spookmuizen los te laten, of enge dingen doen, dan doet hij dat! Heerlijk! Zo blij dat het een spook was, dat maakte het lekker spannend. En de neefjes waren zo stoer met alles dat ze deden! OK, goed, 1 van hen was niet heel blij met de situatie, haha. Het verhaal bleef tot het einde spannend. En ja, ik had al snel door wie de whodunnit was (aka degene die le livre had gejat), maar niet erg! Dat vond ik geen probleem in dit boek.
Ik heb ook heerlijk gelachen om hoe de broers tegen elkaar aan het praten waren. Vaak vol met liefde en broederschap, maar soms ook lekker plagend.
De illustraties vond ik, net zoals bij het eerste boek, erg tof! De nieuwe stijl past goed bij de neefjes/Donald Duck universum!
Ik vond het wel jammer dat we niet iets meer van de school zagen en ook niet meer mensen/kinderen daar ontmoeten. Ze zijn daar toch ook voor schoolspul, dus dat had ik graag net iets meer willen zien.
Ik vind het ook altijd leuk om te kijken hoe het in het Engels is geschreven. Er zijn gelukkig previews van een aantal pagina’s. Waar ik uitvond dat Monchou een hele andere naam had en ook een heel ander geslacht. In het Engels is de hond een meisje…. OK.. Geen idee waarom je dat zou veranderen, maar sure. En er waren ook stukjes tekst gewoon verdwenen/aangepast. Erg apart. Ik gok dat ik toch ook maar de Engelse editie ga kopen als ik die op Amazon kan vinden. Want blijkbaar zit er toch wat verschil in.
Ik heb echt genoten van dit deel en ik vloog er ook in een ruk (wel, bijna want tussendoor moest ik wel avondeten maken) doorheen. Spoken, lekkere desserts, en ook een lekkere dosis humor!