Een mooi en heftig boek over gewicht, pesten, en jezelf vinden.

Ik kwam deze prachtige graphic novel tegen bij de bieb en hij moest mee. Ik was wel even een tikje bezorgd gegeven het onderwerp (vanwege persoonlijke redenen), maar ik wilde hem toch graag lezen.

Ik ga proberen een zo goed mogelijke recensie te schrijven, maar het is niet het makkelijkste boek.

In dit boek ontmoeten we Janne! Een lieve meid, maar een meid die ook overgewicht met zich meedraagt. We zien dat niemand echt aardig is tegen haar, sommige mensen pesten haar zelfs, en dat zijn niet alleen de kinderen. Ik wilde zo graag haar een knuffel geven want mijn hemel…. mensen. We zien dat ze door middel van eten omgaat met het pesten en de gemene dingen die mensen zeggen tegen haar. Lekkere broodjes eten. Veel opscheppen. Alles eten. En ja, ze wordt alleen maar dikker. 🙁

Ik vond het heel mooi weergegeven hoe haar schaduw, haar doemdenken, haar mentale staat, was getekend. Als een grote overheersende schaduw die soms meer een blob was dan menselijk. In echt moeilijke tijden zien we deze schaduw haar compleet over nemen en dat vond ik gewoon WAUW. Dat doet me echt ook denken aan mezelf. Zo’n drukkende en benauwde schaduw die allerlei dingen zegt. Je probeert te vechten… maar soms wil het gewoon niet meer. 🙁

En ik hoopte eigenlijk dat die ouders hulp hadden gezocht, want hun plan nu was gewoon ongezond en heel gevaarlijk. Ze gaat nu van veel te veel eten naar niks meer. En van gewoon normaal bewegen naar obsessief bewegen tot ze bijna neergaat. Alles om dat geld te krijgen. Haar stemming schommelt nu nog meer. We zien dat ze gewoon uit elkaar valt en met elke pagina wordt ze dunner en dunner en dunner. En ik wilde gewoon schreeuwen tegen de ouders. Waarom helpen jullie niet meer! Waarom zoeken jullie niet hulp! Wat dachten jullie dat er dan zou gebeuren? Ik was ook wel blij om te zien dat Janne haar ouders ook wat te vertellen had. Want ja, ik geef haar geen ongelijk. Het is ook verwarrend. Eerst zeggen je ouders dat je minder moet opscheppen en daarna juist meer. Weet je het al?

Ik was wel blij dat ze iemand vond op school die bevriend met haar wilde zijn. Die haar gewoon leuk vond om wie ze was. Die niet gaf dat ze misschien wat meer woog. Die gewoon met haar wilde spelen. Ik vond het wel verdrietig dat Janne het niet echt geloofde, vooral omdat hij populair was en een van de populaire meiden haar oog op hem had. Ik wilde wederom het verhaal in, dit keer om haar meer bij de jongen te krijgen. Zodat ze het zou zien dat hij echt een lieve jongen is en het beste voor heeft.

Zelda!!! Sorry, zo tof om dat spel genoemd te zien worden en ook te zien dat karakters het spelen~

En ik blijf bij mijn statement die ik al in meerdere recensies heb gemaakt. Beste juf, als je een pest hebt aan lesgeven/kinderen… misschien eens een ander beroep zoeken?

Het einde was erg mooi en ik was ook zeer blij met die laatste pagina! Goed zo Janne! Hopelijk krijgt ze weer een goede relatie met eten en voedsel.

De illustraties waren echt prachtig! Mooi hoe we soms meer stripvorm hadden en dan weer een hele pagina met een illustratie!

Ik zou het boek echt 100% aanraden! Wat een prachtig boek! Niet het makkelijkste (zeker niet voor mij), maar wel echt blij dat ik hem heb meegenomen.