Een best OK, over-the-top boek over massahysterie en een knuffelbeer.

Ik moet zeggen dat het boek net iets leuker klonk dan het uiteindelijk was voor mij. Ik vond het gewoon echt veel te ver gaan hoe deze mensen in paniek raakten. Niemand bedacht zich dat het misschien niet waar is, nee, iedereen gaat vol in paniek en het verbaasde me dat niemand uit een raam probeerde te springen of de noodknop indrukte. Ja, het was wel grappig hoor om te zien wat mensen allemaal deden, zo met het klasje dat in de bagagedragers werd gezet of de vrouw die snel onder een bankje dook, maar kom op mensen. Echt? Ik vond het leuk om te zien dat er ook wat mensen niet impressed waren, zoals de boswachter of het kleine meisje dat op zoek ging naar de beer.

Ik vond het wel zoet dat opa zijn kleinzoon de beer liet meenemen en ook toeliet dat hij een plekje kreeg. Mijn ouders waren volgens mij iets minder happig geweest want als ie kwijt is dan heb je een verdrietig kind. Ik hoop dus dat opa hem goed in de gaten houdt.

Ik kan me alleen al voorstellen hoe mensen waren toen ze zagen dat ze zo’n paniek hadden om een teddybeer. XD

En die man die de koekjes zomaar opeet? Hallo, excuseer? Oh, en die twee mannen die elkaar tegenkomen en samen iets proberen op te pakken, mag ik zeggen dat ik hoop dat ze gaan daten? Het was zo’n shoujo manga momentje!

De illustraties waren echt toppie en ik vond de stijl erg leuk!

Al met al, ondanks al het overdreven gedoe vond ik het toch een leuk boek.