Een top Suzanne Vermeer boek! Mysterie, drugs, en Noorwegen (een land dat ik nog graag eens zou willen bezoeken).

Zo grappig, het ene Suzanne Vermeer boek vind ik geweldig, het andere weer niet. Ik gok dus dat het waar is dat er meerdere schrijvers onder de naam schrijven en dat ik dus van hen allen eentje echt top vind. Haha. Hopelijk is de volgende weer geschreven door diegene.

In dit boek beginnen we in Nederland waar een heftige gebeurtenis gebeurd dat enorm triggering was voor mij. Een meisje pleegt zelfmoord. Een gebeurtenis heftig voor Lieke, maar ook eentje die me het hele boek en daarna nog achtervolgde. Dus een waarschuwing voor iedereen.

Ondertussen leert ze dat er weer iemand is verdwenen, precies x jaar nadat het broertje van haar vriendin is verdwenen. En zo gaat ze naar Noorwegen toe. En daar beginnen spannende avonturen als Lieke en haar vriendin Brigit proberen uit te vinden wat er is gebeurd! Is dit de Nachtvorst? Is het een seriemoordenaar die kinkt op tieners? Ik vond het soms iets té met hoe ver het duo gaat en ik vond het vooral komisch dat het leek alsof de politie echt niks deed terwijl die gast echt hard aan het werken was. XD We zien ze naar nachtclubs gaan, inbreken bij hun oude vriendin’s huis, en nog meer. Het werd op punten enorm spannend en ik was 100% in het verhaal en kon niet stoppen met lezen. Ik wilde gewoon weten wie het was en had op een gegeven moment ook een mooi lijstje met potentiele daders.

Maar naast het hele whodunnit is er ook rouw en verwerking. Lieke die probeert te verwerken dat iemand zelfmoord heeft gepleegd + ook probeert te verwerken dat haar vriendin nu al een tijdje dood is en nu ze in Noorwegen is merkt ze pas echt het verlies. Ik vond deze stukjes soms net iets minder, ik kom immers voor het mysterie en de whodunnit. Soms voelde het alsof dit stuk iets teveel de overhand nam.

Het einde was retespannend en ik zat op het puntje van mijn stoel te lezen. Al moet ik wel zeggen dat het ook een tikje anti-climax was. Haha. En nee, dat is alles wat ik wil zeggen erover. Oh, en ik vond het stoer van Lieke welke beslissing ze maakte aan het einde van het boek. Toch best een stap ondanks alles.

Alleen heel jammer dat het broertje dat zoveel jaar geleden is meegenomen bijna niet wordt benoemd en eigenlijk vergeten wordt. Er is een klein stukje dat ze naar de campingsite gaan en dan aan het einde is er nog een hoofdstukje. Erg jammer. Dat had van mij toch beter kunnen geschreven worden. Een iets groter plekje krijgen.

Ik zou het boek zeker aanraden!