Een nieuw grappig deel in de serie, ditmaal komen we wat meer te weet over de spoken!

EINDELIJK heb ik dan dit boek gevonden bij een van mijn bibliotheken. Ik keek al lange tijd uit naar dit boek en eindelijk was ie er dan!

En ik vond dit boek helemaal geweldig. Nou ja, en ook wel verdrietig voor meerdere redenen. Natuurlijk zijn Elliots ouders weer eens verdwenen (echt waarom neem je dan in vredesnaam een kind). We vinden van alles uit over de spoken maar een ding is wat ze allemaal bindt, ze weten niet hoe ze echt zijn doodgegaan. En natuurlijk is er de dreiging dat ze misschien weg moeten van de inspecteur. Gelukkig is Elliot daar om te helpen. Hij laat de inspecteur wel zien dat hij echt DOODSbang is (wat weer tot hilarische scenes leidde buiten met de menigte daar) en probeert zijn vrienden (en familie) te helpen met blijven. Ik zat echt helemaal in het verhaal en ik kon gewoon niet stoppen met lezen. Zo leuk (nou ja, en treurig dus) dat we eindelijk wat meer over deze groep spoken te weet komen. En ik vond het ook geweldig om te zien hoe de spoken superveel om Elliot geven. Zorgen dat hij een aai krijgt, wat lekkers eten, dat hij ook goed eet, en meer.

Sorry, maar ik vond Ulrika de spokenjager gewoonweg waardeloos. Weer. Ik bedoel, ze weet nu dat er dus mensen WONEN in het huis en toch maakt het haar geen enkele drol uit. Ze breekt gewoon lekker in. Wat een sneu typetje, ik hoop zeker dat we haar ook niet meer gaan zien in latere graphic novels in deze serie.

Het einde was geweldig, niet alleen vanwege wat Elliot heeft gevonden, maar ook dat we nu alles weten over de spoken. Nu komt de vraag… zal de operazangeres en Elliot ooit de waarheid vertellen aan de rest van de groep???

De illustraties waren top! Wederom genoten van ze.

Gelukkig was Ulrika maar een klein dingetje want de rest van het boek vond ik gewoon geweldig! We komen zoveel te weet, er zijn spannende dingen, en meer.