Een nieuw deel in de Dolfje Weerwolfje serie en ditmaal is de maan ontvoerd, het gaat niet goed met opa, en een nieuwe (of is het oude) vijand verschijnt!

In dit boek is het tijd voor volle maan en Dolfje is weer lekker buiten te vinden… maar dan ziet hij iemand die de maan wegzuigt en meeneemt. En vanaf dat moment begint een spannend avontuur waar dit keer ook Dolfje’s pleegvader bij is (wat ik echt geweldig vond). Ik vond het ook leuk dat we onze grote weerwolf Leo aanwezig is en dat we hem eens wat meer als mens zagen.

Het hele avontuur in het riool was razendspannend al moet ik wel zeggen dat ik af en toe in het verhaal wilde stappen en dat ding van Dolfjes pleegvader wilde stelen en weggooien. Haha, dat was zo vervelend. Gelukkig was het verder echt top om te lezen en ik zat algauw helemaal in het verhaal. Kijken wat we allemaal ontdekken, wat Willem nu weer uithaalt (zoals zwemmen in een meer met een monster), wie er in het riool zit, en of onze wolven hun krachten terug zullen krijgen. En oh, de confrontatie toen ze de maan vonden, helemaal top om te lezen!~

Wie de baas was van de wezens? Ik had al snel een vermoeden mede dankzij opa die ondanks zijn conditie hints liet vallen. Niet specifiek het monster, maar wel op zo’n manier dat het niet moeilijk was om uit te vinden wie het was. Ik zeg verder niks. XD

Het einde, OMG, ik zat gewoon met tranen in mijn ogen te lezen. Sowieso wel hoor door het boek heen met alles dat er gebeurde met opa, maar dit was toch heel verdrietig en ik zat op het puntje van mijn stoel. Zou het weer goedkomen? Of toch helemaal niet? Zou Paul van Loon die kant opgaan?

Oh, en mag ik naar die bieb toe die wordt bezocht in dit boek? Ik wil het ook bezoeken!

Al met al, een heerlijk nieuwe deel in de DW serie en ik heb onwijs genoten. Zoveel emoties!