Monster Zoo 1, monsters, actie, humor, en ik heb echt onwijs genoten!

Ik zag dit boek bij een van mijn bibliotheken en ik wilde hem meteen hebben. Dit zag en klonk gewoon zo tof en ik wist dat ik het leuk zou vinden. En nu ik hem, in een ruk, heb uitgelezen kan ik ook echt zeggen dat ik heb genoten. Er waren wat kleine dingetjes die ik minder vond, daar praat ik straks over. Eerst de goede dingen.

Jindra (geweldige naam) is een gewone jongen die in de brugklas zit. Maar al snel veranderd alles als zijn vader een ongeluk krijgt en hij een antiserum moet vinden.. op een hele vreemde en magische plek. De Monster Zoo. Jawel, onder de gewone dierentuin is een dierentuin te vinden met allerlei monsters en magische wezens. Van boze weerwolven tot grote griffioenen tot zingende sirenen en mooie meerminnen. Ze wonen allemaal in de zoo en blijkbaar was Jindras vader de bewaker en zookeeper van deze vreemde zoo. En vanaf dat moment is alles anders for Jindra. En zo begint de actie, de avontuur, en nog veel meer. Jindra moet snel leren want de dieren zijn hongerig en dan zijn er ook nog problemen met weerwolven (wat ik heerlijk vond om te lezen want wat was dat spannend).

Ik vond het leuk om te lezen over de zoo en over de rol van de vader. Ik heb nog wel genoeg vragen over alles, maar ik hoop dat we daar in de volgende delen iets meer informatie over krijgen. Want tja, hoe is deze monster zoo onstaan, hoe is het allemaal begonnen, hoe heeft hij ansich al die dieren daar heen gebracht? Want de lift klinkt nou ook weer niet zo groot. Wie zorgt er voor het voer beneden? Hoe weet je dat een magisch dier hier heen moet worden gebracht? Zijn er ook goede monsters/magische wezens? En waarom heten zoveel centauren (centaurs) Silas?

Er zijn bergen leuke illustraties die het verhaal nog meer actie geven en meer leven. Ik vond ze echt tof!

Het boek deed me, door de actie, de humor, de monsters, hoe het verhaal werd verteld, en ook door de illustraties denken aan The Last Kids on Earth (ook een geweldige serie).

Minder goede dingen. Ik word een beetje moe van verhalen waarbij een karakter gewoon in een vreemde situatie wordt gegooid en dan maar magisch moet weten wat ie moet doen. Iedereen verwacht dat. Nou komen we er achter dat onze hoofdpersoon tenminste nog iets van training heeft gehad.. nou ja als je dat training noemt, maar voor de rest heeft hij geen idee. En ik vond het gewoon sneu voor hem. Hij maakt zich al zorgen om zijn vader en dan moet hij opeens voor van alles zorgen. Ik had het graag beter gezien.

Ik kan niet wachten op het volgende boek, want tja Jindra, veel succes. Dat zul je zeker nodig hebben, misschien had je gewoon wat eerlijker kunnen zijn. 😉 Ik kan niet wachten om een nieuwe zoo te zien.