Review for Passie in Peking + Romance in Toscane
Twee romantische boeken van Anita Verkerk waar de MC’s naar mooie landen gaan en romantiek beleven.
Ik heb laatst mijn eerste twee Anita Verkerk boeken gelezen en een review voor beide geschreven. Ik wil deze twee graag delen op mijn blog, vooral omdat ze al best lang zijn geworden. Ik vind de schrijfstijl van deze schrijver erg fijn…. maar ze mag best wat meer onderzoek doen en kijken of dingen ook echt zo kunnen.
Passie in Peking: : Een leuk en schattig boek al vond ik de MC toch een tikje over the top irritant op punten. Zo haat ze zelf vooroordelen en opmerkingen over haar vegan zijn, maar oh wee als iemand dierenarts is en vlees eet. Ook vond ik haar best een stereotype beeld van vegan, zo wilde ze elk dier bevrijden, maakte niet uit wat of hoe het ging. Je wilt zelf dat mensen zich aanpassen in een land, waarom doe je dan niet hetzelfde hier? Ik snap dat het kut is dat die dieren zo slecht behandeld worden, en ik weet van mezelf dat ik me echt ook zou moeten inhouden… maar ja. Die kat was ik dan wel blij om, maar dan vooral om hoe dat verder ging, het hele bevrijden…
En dan is er nog Ela en haar zielige vertoning en hoe ze echt doorsloeg. Gewoon sneu, want Katrina kan er toch ook niets aan doen dat JOUW man een relatie aanging met haar? Ze wist niet eens dat ie getrouwd was en heeft het ook meteen uitgemaakt zodra ze het wist. 😐
En Mark, die mag van mij ontslagen worden, dit is niet hoe je professioneel werkt. Leuk dat je een collega hebt die shit zegt over een klant, maar daar hoor jij niet op in te gaan.
China was een supermooi land en ik ben blij met wat we allemaal zagen.
Hoe wist Katrina niet hoe je een mail adres maakt of een paswoord verandert? Of als iemand zegt dat Google is geblockt dat ze dan denkt dat dat is waarom het internet niet werkt?? Wat is ze? 60+? Sorry, maar ik ken geen enkele 20-40 jarige die dit soort dingen niet weet. En ze had al haar inentingen, maar niet een keer had ze gekeken of haar telefoon zou werken in een vreemd land, nou verbaasde me dat niet meer toen we erachter kwamen dat ze een grote digibeet is.
Romance in Toscane: : Wel een redelijk boek maar weinig romantiek en teveel een thriller voor mij (en ik hou van thrillers, maar ik verwachte een lekkere dikke romance). Ik hoop ook zeker niet dat elke boek van deze schrijfster een chagerijnig vrouwspersoon heeft die boos is (voor vaak stomme redenen) op de hoofdpersoon. Want Irma was gewoon een walgelijk en belachelijk persoon en ik had graag gezien dat ze nog eens wat karma terug kreeg. Als het in het volgende boek dat ik lees ook voorbij komt… dan hou ik er waarschijnlijk gewoon mee op.
En de schrijfster mag ook wel iets meer onderzoek doen op tijden (want een tetanusprik moet je meerdere van hebben, kun je niet eventjes in verdovingsstof smeren (whut?), sorry, maar waarom zijn er zoveel verdovingsspuitjes handig in de buurt, en nog wat andere dingen). Waarom checkt dat reisbureau niet of ze echt Italiaans kan, ik geloof niet dat ze in een paar weken zo goed Italiaans kan praten, waarom niemand doorhad in Nederland dat er iets ernstigs mis was met Ilona, wie loopt er op hakken als ze haar poot heeft verpest? Waarom is Ferdy zo’n klootzak en doet hij die dingen? Bah.
Maar Italië was erg mooi om te zien. Ik genoot er echt van. Hopelijk kan ik ooit weer terug en meer zien van dat land.
De romantiek was leuk, in ieder geval de stukjes die we zagen… en ik vond het voor eens niet erg dat er 2 mannen geinteresseerd waren in Sanne. Ik was voornamelijk aan het rooten voor Vigo.
Ilona, hopelijk vindt ze ergens echt hulp, want sorry die meid is niet lekker in haar bovenkamer. Ik snap dat je boos bent. Ik snap dat het pijn doet. Maar je vrienden hebben duizendentwintig keer sorry gezegd, ze waren er voor je, en ja op een gegeven moment lopen ze weg als jij alleen maar boos en beschuldigend kan zijn. Je mag best een beetje minder ze in de depressiviteit en dood werken.
Er waren nog wat andere dingen waar ik me echt afvroeg of onze MC 20-30 was of eerder veel jonger.