Een boek over een meid die uitvindt dat voetballen best leuk is! Ook is er een thema over discriminatie/racisme.

Dingen die ik leuk vond:
Dat Marit niet een typisch rijk kind is, ik heb al veel boeken gelezen over rijke kinderen en vaak vind ik die niet leuk geschreven. Ik vond het leuk dat er geloof in het boek zat (ben zelf Christelijk). Ik vond het leuk de vriendschap te zien tussen de 4 kinderen en ook leuk om de berichtjes op de telefoons te zien, wat waren ze toch een leuk stel samen en ik vond het ook tof wat de kinderen deden voor Marit aan het einde. Ik vond het geweldig dat Marit zo goed was in voetbal en ook nog eens in ballet, ik hoop dat ze beide kan combineren. Ondanks de ruzies vond ik de relatie tussen Cas en Marit leuk en ik was blij dat ze vaak goed met elkaar omgingen en elkaar hielpen. Ik hou van honden en we hebben genoeg scenes met ze. Ik vond het grappig dat de meester OK was met zijn nieuwe naam en zelfs van de kinderen wenste dat ze het ook echt gingen gebruiken. Sem x Marit was gewoon te schattig en ik hoopte al dat het meer zou worden. Leuke illustraties. De voetbalwedstrijd was leuk al vond ik het wel een tikje jammer hoe het eindigde. Reppie was enorm schattig (ja, ik ben een meid en ik vind reptielen en zo cool). Ik lag dubbel om toen ze moest beslissen wat ze naar het zwembad ging meenemen. Wat voor bikini koopt die meid trouwens, een te grote gok ik, want ik ben vaak naar een zwembad geweest in bikini en ik ben nog nooit wat kwijtgeraakt (maar goed ook… :P).

Dingen die ik toch minder vond:
Tja, voor een boek dat zo tegen racisme/discriminatie is vond ik het wel heel apart dat we stereotype Italiaan krijgen met zijn Iek of ies. Of dat de vader steeds het fout deed met zijn woorden. Is dat nou echt nodig? En ook dat de kinderen zaten te lachen om het grappige accent.
Ik vond het ook komisch dat Marit een paar woordjes zegt in het Italiaans en haar moeder meteen vond dat ze een aardig woordje spreekt. En later 1 woordje tegen haar pa die haar meteen complimenteerde op hoe goed ze was. UM. UM. Ik denk niet dat ze ver gaat komen met alleen maar 10 woordjes, maar goed hoor moeder en vader. Helemaal goed. 😛
En moesten woorden die niet Nederlands zijn nu steeds schuin worden geschreven? Ik vond het erg afleidend.
En lieve hoofdpersoon, misschien moet je eens wat meer respect hebben voor je broers spullen? Zomaar zijn kamer ingaan en dan zijn schoenen jatten terwijl hij duidelijk dat niet wilt is niet cool.
En voor een boek over een voetballende ballerina.. was het wel erg veel voetbal. Het is dat we een keertje of 2 ballet zien anders had ik niet gedacht dat ze ballet deed. Plus, al snap ik dat ze dingen moest doen voor voetballen, ik vond het niet respectvol naar Bastiaan die haar speciaal had uitgekozen voor de Pas de deux. Gelukkig heeft ze wel spijt en probeert ze een oplossing te vinden.
Ook jammer dat Marit niet eerlijk was over het voetballen. En dan zegt dat ze het wel wilde. HAHAHAHAHHAHAHAH. rolt van haar bungeestoel Meid meid meid…

Maar zoals je ziet heb ik toch flink genoten ondanks de wat mindere dingen. Ik hoop ook zeker dat er nog meer boeken volgen, misschien vanuit de POV van de andere kinderen? Al… ik hoop dat ze dan wat minderen op Fabio’s vader want ik weet niet of ik een heel boek van cringy stereotype aan kan nu.