Een meisje met een grote voorliefde voor popcorn vindt een heel speciaal stukje mais. Genaamd Bob.

Ik vond het idee echt superleuk en ik keek er dan ook naar uit om dit boek te lezen. Ik had al wat mensen gezien die het leuk vonden en ook de uitgever was deze aan het promoten. Eindelijk had ik dan de tijd om hem te lezen. Het was zeker leuk. Er waren stukjes die minder waren maar ik heb toch gelachen.

Ontmoet Ellis, een meid die verslaafd is aan popcorn. Nou hou ik ook van popcorn hoor en ik zou nog best wat kunnen eten, maar zo verslaafd als Ellis. Nee. Maar ik vond het wel een leuk iets om aan een karakter te geven. En op deze manier, door illegaal popcorn te poppen in de schuur, ontmoet ze Bob. En heeft ze veel frustraties maar ook een avontuur.

Ik vond het top dat Ellis twee vaders had. Dat zie je helaas nog steeds niet vaak in kinder/YA boeken en ik vind zeker dat het wat vaker voor moet komen. En ik vond de baan van deze twee vaders ook helemaal leuk, badeendjes maken! Dat verklaard al die badeendjes overal. Ik wil ook wel een baan om eendjes te ontwerpen en maken.

Het begin van de boek, met de slechterik (want zo zou ik die boer wel noemen) was ook een lekker begin. Zet wel de toon en geeft ook aan dat deze man zeker terug zal komen in het verhaal. Niet deze helaas, maar de volgende.

Ik vond alleen Bob, vooral in het begin want pas bij de laatste pagina’s werd hij een beetje OK, enorm en echt enorm stront en strontvervelend. Nou is dit iets wat ik al vanaf kind af heb gehad. Tot leven gekomen dingen of dieren zijn voor het grootste deel gewoon vreselijk irritant en vervelend. Op een of andere manier hebben ze altijd een slechte persoonlijkheid. Verrot. Toch lees ik vaak boeken met dat soort dingen voor twee redenen… 1) Ik kan het gewoon niet laten. 2) Steeds hoop ik iets of iemand te vinden die wel uit te houden is. Ellis probeert tot meerdere malen toen Bob met liefde en aardigheid te laten weten dat hij geheim is. Dat hij zich moet verstoppen. Dat hij niet kan praten op sommige momenten. Maar wat doet Bob? Bob trekt zijn eigen padje en het maakt niet uit dat hij Ellis tot last is of zelfs in de problemen brengt. Zoals ik al zei, op het einde is er verandering en ik was best blij, daardoor wil ik ook zeker het volgende deel proberen.

En nog iets wat zo hot topic is, iedereen forceren gezond te eten. Ik snap dat er obesitas is hoor, maar het is gewoon zo overdreven. Ik ken genoeg mensen van mijn leeftijd die echt niet dik of obesitas hebben en gewoon gezond zijn ondanks sapjes en lekkere hapjes voor onze lunch (en ontbijt). Je mag toch wel eens wat hebben om naar uit te kijken op een dag? En traktaties, kom op, je bent een keer per jaar jarig dan mag je best wat lekkers dat niet zo gezond is. Gaat echt niemand meteen dood aan. Ik vind het zo’n aanstellerij.
Helaas gingen de ouders in dit boek ook mee in het hele gedoe en ik vond het jammer. Want je kunt best gezonder eten hoor, maar je kunt best af en toe ongezond eten. Het is niet het een of het ander. Gewoon balans vinden. Klaar.

De tekeningen waren echt geweldig, ik vond de stijl top en op sommige punten was het gewoon prachtig om te zien hoeveel details er waren. En ik vond het leuk hoe de cover net een zakje popcorn was. Gelukkig een zoute, ik ben nooit zo’n fan van de zoete (alleen heel soms).

Dus ja, ondanks dat vervelende hot topic en Bob in het begin, had ik erg veel plezier in het lezen van dit boek. Mooie tekeningen, leuke personages, en een geinig verhaal. Ik ben ook zeker nieuwsgierig naar het volgende boek.