Een heerlijk avontuur met prinses Super, Max, Rolf. We ontmoeten onderwaterpiraten, leren meer over Max en zijn vader, er is regenboogspaghetti, en meer!

Ik kijk elke keer weer uit naar een nieuwe Jippie, en deze beloofde piraten, dus ik werd nog enthousiaster over het boek.

In dit boek staat Max en zijn vader centraal. Max wil toch meer weten over zijn vader, en geef hem eens ongelijk. Hij weet amper wat van hem. Zijn moeder weet wel iets, maar niet veel. Er zijn wat ophelderingen want Max had wat ideeën over zijn vader die dus niet klopten. Ik vond het heerlijk dat Prinses Super wel zin had om mee te helpen met Max’ vader te vinden. Al moet ze daarvoor Rolf meenemen. 😛 Ik kan me best voorstellen dat voor iemand als Max and Super dat als je iemand mee moet nemen die 24/7 enthousiast is dat het gaat vervelen.

Het avontuur neemt hen eerst mee naar een dorpje genaamd Joepie (ja echt) en daar ontmoeten ze zekere personen en moest ik toch een traantje laten. Ik zal lekker niks verklappen, maar ik vond het geweldig dat ze die personen vonden. Al moest ik, net als Super, wel lachen om de namen.

En daarna begint het verhaal pas echt als de prinses en Max met de onderwaterpiraten meegaan. Nee. Ze gaan niet onderwater, jammer, maar we komen er aan het einde achter waarom ze deze naam hebben gekozen. Ik vond de bootreis spannend en leuk om te lezen en daarna komen we in de stad aan en werd het verhaal alleen maar beter en we leren een berg over onze piraten en over de stad. Het deed me echt denken aan hoe steden met veel toeristen vaak zijn. Wie zegt wat echt is en wat niet? Nou, ja tot het punt dat we iets uitvonden en ik gewoon even boos werd op de piraten, hoe kunnen ze dat nou doen? Dat is gewoon niet netjes.

Ik vond het ook interessant en grappig hoe mensen reageerden zodra ze de naam horen van Max’ vader. 😛 Dat is totaal niet verdacht natuurlijk.

Ik moest echt een traantje weghalen toen eindelijk een reunië was, ja, ik vind het niet echt een spoiler, vanaf het begin had ik al door dat Max zijn vader zou vinden, plus het zou nou niet echt een kinderboek zijn als ze besluiten aan het einde het niet te doen. Ik vond het heerlijk dat ze eindelijk een kans hadden om samen te zijn. Eindelijk, na al die jaren.

Trommelgeroffeldag is gewoon echt geweldig, al krijg ik al hoofdpijn van het idee. Ik vond het geweldig om te zien hoe enthousiast ze waren en meteen aan de slag gingen met plannen, kaartjes maken, en meer.

Ik was het wel eens met Prinses Super. Ik snap dat de mensen van Jippie altijd optimistisch zijn, altijd blij… maar iemand is toch 11 jaar verdwenen en niemand geeft erom. Dat vond ik toch wel iets teveel. Het is je zoon, waarom geef je niet iets meer om het feit dat hij weg is?

Natuurlijk is het boek ook weer heerlijk geillustreerd door Annet Schaap.

Ik vond het einde echt heerlijk, ik hoop wel dat er meer boeken komen. Ik snap dat nu al wat eindjes zijn vastgeknoopt en klaar zijn maar ik wil meer avonturen. Ik weet zeker dat er nog genoeg is dat te ontdekken valt in deze wereld.