Review for Tropenbruid
Een prachtig geschreven boek over een weesmeid die naar Nederlands-Indië gaat nadat ze blind is getrouwd met een vreemdeling.
Ik lees normaal echt alles wel (een paar dingen niet zoals klassiekers die zijn echt verpest door verplicht lezen op school), maar toch pak ik dan niet altijd boeken. Zoals deze. Maar ik heb hem toch maar meegenomen want romantiek? Plus koloniale geschiedenis (wat ik best interessant vind om over te lezen zowel van de Europeanen als de inwoners daar). Mijn god, ik heb hem in een ruk uitgelezen. Zo heerlijk geschreven. Misschien maar eens kijken wat deze schrijfster nog meer heeft geschreven.
Dit boek gaat over een weesmeid die niet langer vast wilt zitten in het weeshuis en besluit te trouwen met een man in Nederlands-Indië. Ze weet niets van hem. Alleen maar zijn naam en wat kleine dingetjes. Ze komt er alleen al gauw achter dat ze de ene gevangenis met een andere heeft omgeruild. Haar nieuwe man is niet erg blij met haar, als hij sex wilt om een kind te maken komt hij gewoon binnen bij haar kamer en neemt haar, en oh ja later vinden we nog iets anders uit waardoor ik echt zin had om een paar rotte bananen naar de man te gooien. Op punten was hij heus wel aardig hoor, maar vaker dan niet vond ik hem gewoon een kwal. Maar, verwarrend genoeg, ik had ook soms medelijden met hem. Dat hij Srie moest laten gaan.
We zien dat Anna gelukkig niet zo is als veel van de Europeanen in Nederlands-Indië. Je ziet dat ze zich zorgen maakt om haar positie en ze probeert toch contact te maken met het personeel. Ook zet ze zich in voor de kinderen (en volwassenen) in het kamp niet heel ver van haar huis. En er zijn nog meer dingen, ik vond het echt geweldig, want vooral in die tijd was dat natuurlijk niet echt OK. Je werd maar gewoon geacht het allemaal OK te vinden of zelfs geweldig. Maar Anna blijft zichzelf en ik vond dat heerlijk. Ik zat haar gewoon aan te moedigen. Ga ervoor meid! Probeer het, maak het beter.
Oh, en ik hou gewoon van een karakter die leest. Die boeken verslindt. En deze meid verslindt boeken. Het maakt haar niet uit wat, ze leest het wel. Geweldig!
We komen erachter wat er met de vorige vrouw (en moeder van de kinderen is gebeurd). Mijn hart brak voor die arme vrouw en voor die arme kinderen.
Ik vond ook zeker de stukken over de depressie van Anna erggg goed geschreven. Je ziet dat er helemaal ten onder gaat, je ziet hoe de duisternis haar helemaal opslokt tot ze gewoon niks meer wilt, niks meer kan. Natuurlijk wordt het daar gewoon gezien alsof ze nerveus is, heimwee heeft, etc. Ik was wel blij dat ze de kans kreeg om even van alles weg te gaan zodat ze beter (voor nu dan want depressie blijft altijd een gast die steeds terugkomt) kan worden. Zodat ze misschien weer kan leven.
Marie was een van de punten waarom het boek niet de 5 sterren heeft bereikt. Ze was een slang, walgelijk gemeen, en onuitstaanbaar. Zo’n type wil je gewoon niet in je buurt want je moet constant op je hoede zijn. Een klein dingetje kan zij compleet gebruiken om je te chanteren en leven helemaal zuur te maken. Ik vond het ook best creepy hoe zij de kinderen helemaal naar zich toe trok en ze echt zag als haar kinderen. Um. Meid. Nee.
Het andere, en iets wat ik later wel met liefde zag, was dat Anna vreemdging. Ik zie het niet als een spoiler, kijk maar in de blurb. Ik heb echt een hekel als mensen vreemdgaan. Ja, je relatie met die man is kut, en verliefdheid kun je niet tegenhouden, maar URGH. Maar later zag ik dat het allemaal beter was. Voor hem, voor haar. En kom op, hun liefde was gewoon zo zoet. Ik zat alleen steeds op mijn stoel omdat ik bang was dat iemand het zou ontdekken (want ze waren nou niet echt subtiel erover).
Het einde was ook echt prachtig en een rollercoaster van gevoelens. Ik zat op een punt gewoon te huilen.
Al met al, ik kan volgens mij nog wel even langer schrijven, maar ik denk dat ik het hier maar stop. Ik wil alleen nog even zeggen dat ik dit boek aan iedereen zou aanraden.