Een verwildere jongen, een verwaande eenhoorn, en een grote liefde.

Ik moest dit boek gewoon hebben toen ik hem in de bibliotheek zag liggen. Ik had hem al eens op twitter voorbij zien komen en ik was erg nieuwsgierig naar het verhaal.

En voornamelijk was dit boek erg leuk om te lezen, ik had alleen een paar dingetjes die ik jammer vond en waardoor het boek toch wat lager wordt gerate. Ik zal eerst de goede dingen benoemen en daarna de wat mindere dingen.

Ik vond Flin een erg leuk personage en ook zeker om te zien hoe hij steeds meer groeide met het verhaal. Dat hij zijn mensheid vond en meer leerde over wat mens zijn is. Emoties, eten, kleding, en meer. Hij denkt nog steeds dat hij een arend is, maar accepteert steeds meer zijn mens zijn en dat vond ik erg mooi. Ik vond het ook genieten om hem steeds iets nieuws te zien ontdekken en Mono of Juniper uitleggen wat het is. Nou ja, voornamelijk Mono die dat deed. Ik vond hem aan het einde wel een tikje té maar gelukkig had hij ook zelf door dat hij misschien té ver ging.

Mono was ook een geweldig personage met veel wijsheid, en mijn hemel ik moet er niet aan denken om twee hoofden te hebben. Ik heb al meer dan genoeg aan dat ene hoofd van mij. Daar word ik al gek genoeg van. Ik vond het mooi hoe hij een mentorrol had en Flin hielp. Hoe hij hem van alles leerde zodat hij kon overleven. Want tja, arendouders zijn leuk maar die weten natuurlijk niet hoe mens zijn werkt. Hij was af en toe wel gefrusteerd maar ik vond het fijn dat hij toch altijd Flin ondersteunde en er voor hem was als Flin dat nodig had.

Het verhaal en de wereld. WOW. Ik vond Flins verhaal mooi geschreven en dan komt er het een heel avontuur bij waarbij we een flink stuk van deze wereld zien. We zien Flin en zijn vrienden op zoek gaan naar een draak, we ontmoeten draken en lezen hoe deze werken (iets wat ik heel grappig en leuk vond), we lezen over een dorp en hoe daar een slecht persoon het probeert over te nemen, we zien bossen en moerassen en lezen over sprookjes die in het bos waar Flin woont plaatsvinden en vonden (want er zijn nu geen heksen meer).

Solange, tja in het begin vond ik haar een tikje vervelend met haar gedrag. Hoe ze maar verwachtte dat iemand haar redde en dat toen het té lang duurde ze boos werd. Pardon, deze twee doen dit uit liefde en tja, sorry hoor maar ze moeten toch voorbereiden en een reis maken? Dat doe je nou eenmaal niet in een dagje of een uurtje. Gelukkig zag ze zelf in dat haar gedrag niet netjes was en vanaf dat moment werd ze beter en gezelliger. Ik vond het verdrietig om te lezen wat er is gebeurd in haar leven en hoe haar oom haar behandelde. 🙁

Het einde maakte me enorm gelukkig. Ik had graag nog misschien een epiloog gezien met de situatie een paar jaar later.

Er zijn ook illustraties en ik vond de stijl echt super.

Wat ik minder vond en wat echt wel een flink stuk van het plezier afsnoepte was het hele gedoe tussen Juniper en Flin. Ik snap dat jullie dezelfde meid leuk vinden maar kom op zeg. CONTINUE aan het bekvechten. CONTINUE aan het discussiëren. Vaak elkaar zwartmaken of truukjes uithalen of vreselijke dingen zeggen. Het was echt zo jammer. Ik had liever gezien dat de twee minder zaten te vechten en meer vriendschap hadden. Niet dat je steeds dacht dat ze vrienden waren en daar gingen ze weer. Ik zag wel dat hun bond beter werd, maar dan nog probeerden ze beter te zijn dan de ander om het meisje te vleien. Tot het laatste moment, tot het moment dat Solange dus kiest voor degene die zij wilt.

Ik ben ook niet zo’n fan van instant love en zo zou ik het hele Flin x Solange wel noemen. Bij haar duurde het wat langer en kon ik wat meer geloven dat zij Flin leuk vond… maar Flin? De eerste mens die hij tegenkomt en hij is verliefd. Wat? Ik snap dat het belangrijk is voor het boek want anders mis je een flink stuk plot, maar moest het nou instant zijn? Kon het niet gewoon wat langer duren? En tuurlijk wist Flin niet dat hij verliefd was, maar iedereen (inclusief de lezer) wist dat wel. zucht

Maar dan nog geef ik het boek 3.5 sterren want ik vloog er zo doorheen en ik heb erg genoten van het verhaal, de karakters en de illustraties. Ik ben wel benieuwd wie deze schrijver is, de schrijfstijl voelde bekend aan maar ik kan helaas niets vinden over de schrijver. Ik hoop maar dat deze schrijver nog meer schrijft. Alstublieft?
Oh, en natuurlijk zou ik het boek aanraden!