Twee jongens, twee verschillende milieus, 1 verliefdheid en 1 grote je gaat dit shippen en hopen dat deze twee een happy end krijgen. 🙂

Ik zag dit boek bij de bibliotheek en ik was eerst een beetje aan het twijfelen, maar toen begon ik met lezen en OMG ik zat er helemaal in. Ik hou van Marouan en Jonathan. Ze waren zo lief samen.

Het is op een dag dat Jonathan Marouan ontmoet, tijdens een voetbalwedstrijd. Het klikt meteen tussen ze, echt BOEM, en vanaf dat moment sturen ze elkaar bergen berichtjes, over Casablanca (een film die ze allebei geweldig vinden), over ontmoetingen tussen elkaar, en later ook gewone berichtjes om te kijken waar de ander is en hoe het met ze gaat. Superzoet, en ik keek dan ook enorm uit naar deze berichtjes. Gelukkig krijgen we er bergen van.

Ik vond het ook super hoe Marouan en Jonathan samen waren. Marouan gelooft niet, maar Jonathan wel. En ik vond het heerlijk om te zien hoe deze twee nette discussies hadden over dit en dat ze beide ook nieuwsgierig waren naar hoe het voor de ander is. Hoe is het om te geloven? Maar ook hoe is het om niet te geloven?

Het was ook top om te lezen over hoe Jonathans groep verder ging na de middelbare school. We zien ze nog een laatste vakantie samen hebben, we zien iedereen zijn eigen pad gaan, iedereen gaat blijkbaar naar de universiteit. 1 in Amsterdam, 2 in Delft, en 3 thuis in Rotterdam. Maar ondanks dit houden ze het contact er in. Jonathan bezoekt vaak zijn vrienden in Delft. Ze hebben ook onderling veel contact, in ieder geval dat haal ik uit het verhaal.

Pluspunten dat het boek plaatsvond in Rotterdam + Delft. Ik hou ervan als boeken in de buurt afspelen.

Ik vond het zo sneu voor Jonathan dat hij zo in de kast zat en dat hij niet durfde uit de kast te komen. Het deed hem niet alleen pijn, maar ook iedereen om hem heen. Ze zagen dat er iets niet lekker ging, maar de meesten wisten niet wat er nou precies was. Alleen Marouan wist het, en ik denk dat Eline ook heel goed wist dat dit speelde in haar beste vriends hoofd.
Ik ben blij dat hij het uiteindelijk toch durfde, en daarna moest ik toch een potje huilen om wat er daarna gebeurde.

Maar was die drama bij het einde in de buurt nodig? Het was zo standaard, zo cliche voor dit soort boeken (stel komt bij elkaar, hebben goede momenten, er zijn wat obstakels in de weg, dan lijkt alles goed te gaan, BOEM dramarama op de stomste manier, happy ending). Ik kan het gewoon niet hebben en het was gewoon erg bleh. Als de reveal van wat er met Marouan wat beter was gedaan en wat minder over the top en stom dan had ik het boek gewoon een 5+ stars gegeven.

Normaal blijf ik ver weg van boeken waar religie een van de hoofdpunten is. Ik ben zelf gelovig, maar het probleem met religie in boeken is dat het vaak een van de twee extremen heeft en niet echt de middenweg. Je hebt of iemand die over the top gelovig is of iemand die heel cynish is over het geloof. Het is echt heel moeilijk om een boek te vinden wat bij mijn gevoel past, de middenweg. En dan praat ik vooral over hoe Eline en Jonathan over hun geloof denken en hun gevoelens erbij. Ik was ook echt door het dolle heen toen ik Eline zag opstaan tijdens Catechisatie. Wat een geweldige meid!
Kijk die ouders die vallen in de categorie nee dank je, maar ik was wel blij hoe ze later toch wat meer open stonden voor dingen. En toch hun best deden.

Ik kan waarschijnlijk nog wel even doorpraten over dit boek, maar laat ik het hier maar bij houden anders wordt het veel te lang. Ik zou dit boek zeker aanraden aan iedereen op zoek naar een mooi geschreven LGBT young adult boek.