Een mooi geschreven boek over vier mensen die samen komen, over een reis naar de bergen, en meer.

Ik vind het heerlijk om nieuwe graphic novels te ontdekken. Ondanks dat ik al zoveel heb gelezen bij bibliotheek #2 vind ik nog steeds nieuwe graphic novels die erg interessant lijken.

In dit boek zien we hoe een vrouw (onze hoofdpersoon) het nieuws krijgt dat ze zwanger is. Ze twijfelt of ze het moet houden of niet en op het moment dat ze het wilde vertellen… gaat haar vriend enthousiast vertellen over zijn band en tournee. En oh ja, btw, ik moet opnames doen dus jij mag voor mijn 7-jarige neefje zorgen die jou nog nooit heeft ontmoet en jij hebt niet eens een idee hoe je voor kinderen moet zorgen. Veel plezier. Ik vond het best een naaistreek van die man hoor dat hij dit op haar dumpte. Betere communicatie is in het vervolg wel gewenst.

Het was best awkward voor onze meid om te zorgen voor de jongen. Je zag gewoon dat ze niet wist wat ze ermee moest, maar ze deed echt wel haar best en dat vond ik toppie van haar. Ik moest enorm lachen dat ze besluit dat ze maar niet naar de Eiffeltoren gaat…. in plaats daarvan gaat ze naar de bergen. Iets wat zij prachtig vindt en het jochie ook helemaal geweldig vindt.

Vanaf daar komt van alles op hun pad, maar ze vinden ook een plek waar ze veilig en warm zijn, iets wat alle 3 de karakters hard nodig hebben. En niet alleen deze drie, maar ook de man in het huis kon het groepje goed gebruiken. Het was echt magisch hoe deze groep mensen zo goed pasten en hoe ze elk uit hun schulp kwamen. Zij leerde meer over het kleine jongetje, het neefje van haar vriendje, en je zag dat ze steeds meer haar zwangerschap ging accepteren. De man die ze heeft meegenomen die bloeit ook op en ik vond het top dat we ook uitvinden wat er met hem aan de hand is. Want hij heeft ook een reden om te vluchten. Dan is er nog ons kleine jochie, hij heeft het niet makkelijk met de scheiding van zijn ouders, regelmatig nachtmerries en ik vond het gewoon zo sneu voor het jochie. Het voelde heel erg alsof mams hem maar zo snel mogelijk op het vliegveld heeft gedumpt, en sorry, dat doe je toch niet met een kind van die leeftijd? Ik snap dat je even tijd voor jezelf nodig hebt, maar om het kind tijdens kerstmis weg te doen? Ummm.
En dan is er nog dan oude man in wiens huis zij nu logeren. Hij lijkt OK te zijn, maar we komen er achter wat er met zijn vrouw is gebeurd en dat hij best alleen is.

Ik vond het wel enorm dom dat een vrouw, alleen, een man in haar auto nam. Sorry hoor, maar wat? En ja, hij is blijkbaar erg aardig en we vinden nog meer uit, maar kom op, dit gaat tegen ALLES in.

Ook vond ik het apart hoe iedereen helemaal door het dolle was over Jules Verne. Ik heb ook de boeken gelezen (of deels) en geloof me, niemand was er zo enthousiast erover. 😛 Ik heb hoogstens een of twee keer commentaar gekregen. Dus ja, erg apart.

Het einde was erg mooi, en ik moest even een traantje. Goed gedaan oude man, dat was inderdaad nodig want ik zie het zo gebeuren dat zij het niet verteld tot het zichtbaar is. 😛

Al met al, een warm en mooi geschreven boek. Ik zou het zeker aanraden.