Wees bereid om niet meer te slapen of alleen in huis te durven zijn nadat je dit boek hebt gelezen.

Ik hou van horrorboeken, alleen jammer dat de bibliotheek hem pas na Halloween in de bibliotheek had, want ik had deze graag willen lezen tijdens Halloween, het is lekker eng, spannend, en OMG slapen is voor zwakkelingen. 😛

Het boek begint met een artikel over een crimineel die ontsnapt is en daarna gaan we naar onze hoofdpersoon toe die op weg is naar een oppasadresje. Met de sneeuw, de donkerheid, en oh ja iets wat Clownsnacht heet, en het boek begint goed. Je voelt gewoon meteen de spanning en weet dat er iets griezeligs gaat gebeuren. Plus… met de sneeuw en de duisternis… je weet dat als er wat gaat gebeuren dat onze hoofdpersoon geen kant op kan. Het dichtsbijzijnde huis is niet super ver weg, maar ja… in de sneeuw en in het donker kan het erg lang zijn. Ik zat dus meteen in spanning en ik kon niet wachten om te zien wat er die avond ging gebeuren.

De avond lijkt nog best OK te gaan in het begin. Lekkere pizza, lieve oppaskindjes, wat tv-kijken, maar daarna gaan er wat dingen mis. Het kleine meisje wordt wakker… want er stond een clown naast haar bed. En zo gaat het nog wel een paar keer mis. En vervolgens wordt er gebeld een aantal keer. Het huis is oud, dus het licht gaat ook gezelllig uit, en dan is er nog meer (en het helpt ook zeker niet dat de mensen van het huis erg houden van opgezette beestjes). Ja, de schrijfster heeft van alles aan het verhaal toegevoegd en soms voelde het iets cliché, maar voornamelijk genot ik enorm van alles.

Er waren ook wat dingen die ik enorm dom vond van de hoofdpersoon, de zogenoemde horror stupidity. Dingen die mensen doen in horror is af en toe best hilarisch slecht.

Mag ik trouwens ook zo’n zolder hebben met alle boeken? Ik was al best trots op mijn boekenzolder, maar deze is blijkbaar nog groter en geweldiger. OK, alle niet-boeken die er in staat hoef ik niet te hebben hoor. Brr.

Het werd steeds en steeds spannender met elke pagina. En op een gegeven moment komt alles samen en holy wauw. Op dat moment zit je gewoon te schreeuwen dat ze moet rennen, dat ze weg moet komen, maar je weet ook al snel hoe het zal eindigen. ZO eng!

Dan komen we achter verschillende dingen en de kippenvel die ik al had werd allemaal maar erger en erger. Wauw, wat geweldig.

Het einde was razendspannend en ik dacht niet dat het nog enger kon, maar ja hoor de schrijfster eindigt het boek met een klapper die je lang na zult blijven. Holy! Wat geweldig. Ik vroeg me inderdaad al af waarom we naar x gingen en waarom x zoveel pagina’s kreeg, maar wauw. Geweldig! Ja, ik blijf het zeggen, wauw!

Oh, en ga ook zeker terug het boek in want blijkbaar vormen de eerste letters van elk hoofdstuk een zin. Daar kwam ik achter aan het einde toen de schrijfster er naar aan het hinten was, en ik zit nu weer met kippenvel achter het scherm dit te schrijven. Brrr!

Heerlijk om de urban legends tegen te komen. Ik herkende ze inderdaad. Meer mensen/schrijvers moeten urban legends in hun boeken stoppen, of zelfs een boek schrijven over urban legends. Er zijn er zoveel en heel veel zijn geweldig.

Ik kan waarschijnlijk nog wel meer praten over het boek, het was gewoonweg té geweldig. Goed, ik heb een hekel aan clowns, ik vind ze helemaal niks. Bassie en Pipo zijn echt een uitzondering, voor de rest, geen clowns in mijn buurt. Echt niet. Maar dat hielp dus wel dat het boek veel enger werd. Want clowns! Brrrrr. Ik zou het boek zeker aanraden.