De kinderen bereiken eindelijk Kepler62 maar het gevaar is nog lang niet geweken.

Het vierde deel en OMG wat was het spannend (en ook wederom erg verdrietig). Ditmaal is het Maries beurt om weer het verhaal te vertellen. Ik vind Marie best een leuke meid, nou ja vanuit haar POV. Vanuit Ari’s POV of hoe ze zich daar gedraagt vind ik haar maar niks. Maar door haar POV krijg ik toch wat meer waardering voor haar. En in dit deel zien we hoe zij die eerste dagen ervaart op de planeet, nieuwe talenten ontdekt (ja, ze kan meer dan dingen schieten), en zij en Ari komen steeds dichterbij, al vond ik het wel vervelend dat ze zo jaloers was. Als je Ari wilt dan zul je hem dat toch moeten laten weten, mannen zien het nou eenmaal niet altijd (en tja, vrouwen ook niet). Ja, hij flirt met Svetlana, maar naast die ene kus, heb je hem nou echt veel laten weten dat je hem leuk vindt? Niet echt, je hebt veel gebitcht naar die arme jongen.

Ik vond het heerlijk om te lezen over deze nieuwe planeet en ook om te zien wat er allemaal leefde op de planeet. Ik had al een vermoeden over die stam en wat de plannen waren en ik keek dus niet echt uit om te zien of mijn vermoedens waar waren. Het werd wel steeds spannender en ook op punten enorm verdrietig. Ik hoop dat we in de volgende boeken wat meer vinden over de ziekte die op deze planeet voorkomt en ook wat er is met Joni. Ook ben ik erg nieuwsgierig over wat Olivia weet en wat er is met die buisjes die Marie vond. Ik ben ook nieuwsgierig om uit te vinden wat er gaat gebeuren als Marie diegene ontmoet. Ik moet echt de volgende boeken in de serie hebben.

Een dingetje dat apart was… in boek 3 zegt Ari dit nadat hij aan boord van zijn sterrenzeiler is gekomen: “In de sterrenzeiler was het krap. Ari slaakte een zuch van verlichting toen hij zag dat er maar vier capusles stonden. Eén gesloten en drie met open deksel, wachten op hun bewoners. Als er een vijfde passagier meereisde, dan was dat in elk geval niet in dit ruimteschip.” En dan later: “Als er al een mysterieuze dertiende capsule meereisde, dan was het in een van de andere schepen.”
MAAR, in dit boek, boek 4 lezen we deze zinnen: “‘Nog iets,’ zegt Ari. ‘Er was nog een capsule op onze sterrenzeiler. Wie of wat zit daarin? Ik zie niemand anders…'” en ook deze nadat Marie met de Fluisteraar praat die haar verteld over de kist/capsule: “De capsule in Santa Mariá? Hoe weten jullie daarvan?”
Ik vertelde mijn man hierover en hij heeft ook eens rondgekeken, en hij vond het volgende uit, wat best grappig was. Namelijk de Marie boeken (deel 4 en deel 2) worden door Bjorn Sortland geschreven in het Noors, terwijl de Ari boeken (deel 1 en deel 3) door Timo Parvelo worden geschreven in het Fins. Ik gok dat de schrijvers niet elkaars manuscripten hebben gelezen toen ze deel 3 en 4 schreven en dat er nu dus dit soort foutjes zijn. Ik kan me vagelijk herinneren dat ik in de eerdere boeken ook af en toe mijn hoofd zat te krabbelen maar dat het niet genoeg opviel tot nu dan.

Wederom geweldige illustraties, al blijf ik erbij (en ja ik herhaal mezelf) dat ik Ari’s haar gewoon belachelijk vind en totaal niet vind passen.

Nu maar hopen dat ik snel de volgende boeken kan vinden, en ik zou ook aan iedereen deze serie aanraden.