Boze juffen, blije juffen, we hebben ze allemaal wel eens gehad. In dit boek zien we een lieve en een boze juf, en nog een verrassing.

Ik kon dit boek natuurlijk niet laten liggen, we hebben in ons leven allemaal wel eens een boze juf gehad en we weten hoe dat gaat. Dat zien we hier ook in dit boek. We zien onze kids helemaal blij om naar school te gaan… totdat ze een grote boze juf krijgen, een krokodil/alligator. In het begin proberen ze nog het beste te maken van de situatie, maar al snel zie je dat ze niet meer met plezier naar school gaan, en zelfs bang zijn. Ik vond het zo sneu voor de kinderen, en ik blijf ook bij mijn mening, als jij als juf/meester geen zin hebt om met kinderen te werken doe het dan gewoon niet. Zoek een andere baan. Want je maakt kinderen alleen maar ongelukkig, je zorgt er alleen maar voor dat ze niets meer durven of bang zijn iets te zeggen. Iets wat ik heel goed ken van toen ik op de middelbare zat en een best boze/strenge wiskundejuf had. Ik vond wiskunde al moeilijk en zij maakte het allemaal maar moeilijker want ze vond dat je het maar moest weten. Gelukkig kreeg ik later een lieve meester en vond ik wiskunde opeens een stuk leuker en durfde ik weer te vragen en af en toe te falen en hij was maar al te blij om tijd voor me te nemen en het allemaal uit te leggen tot ik het snapte.

Gelukkig is de tweede helft van dit boek vrolijker want de kinderen krijgen een nieuwe juf in het nieuwe jaar, en deze is…. blij! Een juf die weet hoe ze moet omgaan met kinderen, die ze aanmoedigt te dromen, die meedoet met grapjes, maar natuurlijk ook weet hoe ze grenzen moet leggen en duidelijk nee zegt, maar wel op een goede manier. Je zag de kinderen gewoon helemaal opleven en ik vond het heerlijk om te zien.

Ik zal niks verklappen over het einde maar wat was dat een leuke toevoeging.

De illustraties waren ook geinig gedaan, ik vond de stijl erg leuk en hoe de karakters (de juffen) getekend waren erg bijpassend, je zag namelijk meteen wat voor juf je voor je had.

Ik zou het boek zeker aanraden.