4 meiden, een huisje diep in de Ardennen, een sneeuwstorm, ruzies, en dan verdwijnen de meiden een voor een. Heerlijk spannend!

Nadat ik laatst Vervloekt (het vervolg-ish van dit boek) heb gelezen was ik wel in de bui om nog wat meer Mel Wallis de Vries te herlezen. Vals stond hoog op mijn lijstje gegeven het vervolg-ish. Ik was al weer grotendeels vergeten wat er nou was gebeurd was en dus keek ik er erg naar uit. Wauw, het is gewoon meer dan 9 jaar geleden dat ik deze heb gelezen. Waar gaat de tijd heen? Mijn rating update ik van 3 naar 4.5 sterren.

Ontmoet Abby, Kim, Pippa en Feline, 4 meiden, 4 vriendinnen. Ze gaan een lekker tijdje op vakantie in een huisje in de Ardennen. Al vanaf het begin zien we dat er wat frustratie, wat spanning is. Vooral tussen Feline > Pippa en Kim > Abby/Pippa. Je voelt al aan dat deze vakantie misschien niet zo lekker ontspannen zal zijn als de meiden het hopen.

Onze eerste hoofdpersoon is Kim. Een lieve meid die haar beste vriendin mist, Abby. Ja, ze zijn nog steeds vriendinnen maar Pippa heeft zich er best tussen gewerkt en nu is er spanning tussen ze. Ik vond het erg verdrietig dat Abby zo deed tegen Kim, en ik kon me goed voorstellen dat Kim misschien niet altijd heel vrolijk reageert. Zou ik ook niet doen namelijk.
Ik vond het wel leuk dat ze hield van lezen en zelfs haar boeken van school mee had genomen voor het geval dat. Dat zou ik nou ook doen. 😛

Zoals de blurb al zegt verdwijnt Kim, en vanaf dat moment is Feline aan het woord, en als zij ook verdwijnt (geen spoiler lees de blurb maar) neemt Abby het over. Ik vond het erg fijn dat we zoveel POV kregen en dat we zo de meiden toch beter leerden kennen. Want doordat je ze ziet door de ogen van anderen vorm je toch een soort van oordeel en in hun eigen POV zie je waarom ze zo deden en wat hun beweegredenen zijn. Mijn minst favoriete POV was Pippa. Maar ja, ik vond Pippa gewoonweg echt een tuthola. Altijd maar mensen pushen, best gemeen zijn, dingen eruitflappen die je niet moet uitflappen, opmerkingen maken die zwaar onder de maat zijn, en zo kan ik nog wel doorgaan.

We zien de meiden toch proberen iets van het de tijd te maken, we lezen over wat ze zoal doen (vooral veel drinken blijkbaar :P). Er komt ook een groepje jongens voorbij, en ik vond Daan gewoon een kwal. Nee is nee. Maakt niet uit of ze met je geflirt heeft of niet. Als ze uiteindelijk toch niet wil is dat haar goed recht. 😐

Het boek wordt steeds spannender, vooral de sneeuw die met volle bakken uit de hemel valt helpt daarbij. Ik hou wel van een spannend boek waar mensen vastkomen in de sneeuw en dus niet weg kunnen komen. En dan zijn er nog kleine dingen, de deur die openstaat, voetstappen binnen en buiten het huis, een schaduw in de tuin. Ja, Mel Wallis de Vries weet precies hoe zij het spannend moet houden. Je zult echt op het puntje van je stoel zitten (of helemaal opgekruld in je bed).

De whodunnit? Tja, ik had echt geen idee. Maar ja, Mel Wallis de Vries kan dan nou eenmaal heel goed. Waar ik met veel boeken van thrillerschrijvers vaak al een goed beeld heb van de whodunnit, blijf je raden bij Mel Wallis de Vries, en vaak kom ik er niet achter tot het einde. Ja, ik heb ondertussen wel een lijstje hoor van potentiele daders, maar vaak staat diegene er dan niet op. 😛 Heerlllllijjjk!!! Maakt het boek ook nog spannender.

Ik vond het fijn dat er een epiloog was vanuit die persoon’s POV. We zien wat er naderhand is gebeurd en ook hoe het nu gaat. Ik hou van epilogen want vaak zonder ze voelt het boek onaf. Net een superspannend stuk en dan is het boek voorbij terwijl ik dan vaak nog wil weten hoe het naderhand gaat.

Al met al, een fantastisch boek over vriendschappen, rivaliteit, geheimen en meer. De karakters zijn geweldig geschreven en er is bergen spanning om te zorgen dat je het boek niet kan laten liggen. Je moet gewoon verder lezen.