Een machtig mooie graphic novel over een oudere man die een kans krijgt om opa te zijn. Om een kind te zien opgroeien.

Ik was meteen al verliefd op dit boek toen ik de cover zag, maar ik werd verder verliefd toen ik zag waar het over ging en dat het door Zidrou (een van mijn favoriete artiesten/schrijvers) is gedaan.

Na een ramp in Peru wordt het kleine meisje Qinaya geadopteerd door twee blije mensen, hoe raakt dit gebeuren, deze adoptie, de mensen om hen heen? En dan vooral de opa (vader van de zoon).

En ik zit hier nu gewoon te huilen want wat was dit machtig mooi zeg. In het begin is onze hoofdpersoon erg tegen het hele adoptie gedoe en vergelijkt hij het hebben van een kleinkind als het hebben van artritis (die is er ook voor altijd en raak je maar niet kwijt), maar we zien hem beetje bij beetje helemaal verliefd worden op het kleine meisje. Uiteindelijk zie je hem gewoon genieten van het kind, helemaal blij dat hij nu een nieuwe kans heeft om haar te helpen opvoeden. Want door zijn drukke baan vroeger heeft hij zijn kinderen nooit echt zien opgroeien en was hij er vaker niet dan wel. Natuurlijk is zijn zoon er niet al te blij mee (jaloezie), maar ik denk dat stiekem de zoon ook wel blij is om deze kant van zijn vader te zien.

Ik vond het heerlijk om te zien hoe Qinaya aan deze nieuwe wereld went, hoe ze woordjes leert, hoe lief ze was, en hoe uitbunding ze alles deed. Eerst weet ze niet wat ze moet met zo’n nukkige oude man, ze gooit er maar een berg liefde tegen. 😛

We zien ook de relatie tussen onze MC en zijn vrouw, die vond ik echt geweldig beschreven. Je zag dat ze al jaren samen waren, maar toch nog steeds die romantiek en die liefde hebben. Ze hebben het gezellig samen, maar de vrouw is ook heerlijk eerlijk als haar man weer iets doms zegt of als hij iets vindt wat zij totaal niet goed vindt.

Ook zijn vrienden (samen zijn ze de Geegees vanwege dat ze allemaal een voornaam hebben met een G) komen vaak voorbij en ik vond het heerlijk om ze samen te zien. Genieten van de oude dag maar toch ook proberen iets gezonder te zijn (al gaat dat laatste nou niet echt goed).

Het einde? OMG, ik had dat totaal niet verwacht. Ik hoop dat alles goed komt, niet alleen voor de familie maar ook voor Qinaya. Dat arme kindje.

De tekeningen/illustraties zijn prachtig gedaan.

Al met al, ik moet zeker het tweede deel hebben, hopelijk kan ik deze ooit vinden want ik moet gewoon weten hoe dit verder zal gaan. En ik zou dit boek aan iedereen aanraden, en ook even zeggen dat je wel wat tissues kunt gebruiken terwijl je dit leest.