Een meisje is het geruzie en gedoe van haar ouders helemaal zat, en zonder toestemming van mams of paps, gaat een paar daagjes op een paal zitten.

Ik had wel medelijden met Mika, haar ouders zitten constant ruzie te maken, geen praatje kan normaal zijn en ik vond het echt compleet maf dat die twee niet eens doorhadden wat ze nu aan het doen zijn. Dat het Mika enorm dwarszat en haar ongelukkig maakte. En dat ze haar ook nog eens af en toe betrokken in de ruzies. Nee, gewoon nee. Dus ondanks dat ik het ietwat apart vond, vond ik het ook erg stoer dat ze gewoon paalzitten en stilte als oplossing zag en het ook maar gewoon ging doen. Het was niet makkelijk, en ze zag mensen links en rechts van haar stoppen om allerlei redenen, maar ze bleef gewoon stoer zitten (of staan).

Ik vond de wedstrijd zelf ook leuk en ik vond het ook leuk om te lezen wat de regels waren, hoe alles nou echt werkte, dat je dus gewoon eens per uur eventjes mocht strekken en naar de wc mocht gaan en dat er zelfs mensen stonden te kijken (OMG, ik zou zo nerveus zijn als ik daar zou zitten). Ik vond het wel apart dat ze de kandidaten alleen maar boterhammen gaven, konden ze niet wat vaker ook wat lekker warm eten maken? Het zijn maar 5 mensen (al gaat dat al snel naar minder en minder).

Ik vond het wel ietwat maf dat mensen zo enthousiast waren over Mika. Hallo, ik snap dat het apart is dat iemand niks zegt, maar ze haalt die “slimme” tekstjes gewoon uit een boekje hoor. Ik snap nou niet echt de hype die uiteindelijk om Mika ontstond. En waarom die jongen zo OMG stilte was maar wel keihard muziek aan het luisteren was op zijn koptelefoon. 😛

Plus, iets wat ik echt hilarisch vond, is dat ze van alles had onthouden van haar praatjes met een therapeut/psycholoog, behalve dit stukje: “Ik bedoel daar natuurlijk niet mee dat je op het achtuurjournaal moet komen.” Dus zorg dat je zichtbaar wordt, maar niet op zo’n manier als dat je nu hebt gedaan. 😛

“Nog een paar uur en dan is de wedstrijd afgelopen, dan is er een winnaar of een winnares. Die winnares ben ik dan.” Goh, als er twee mensen zijn op het laatst en een is een mannetje en de ander is een vrouwtje, dan ja ben jij de winnares. rolt met haar ogen

Ik snap ook heel goed dat dit een kinderboek is en dat je het dus niet té ingewikkeld wilt maken en natuurlijk wil je dat het kind blij en gelukkig eindigt, maar ik vond het nog net een tikje té magisch dat die ouders eventjes een praatje hadden gebaseerd op wat hun dochter deed en alles pais en vree is. Sorry, maar als ze al zo lang ruzie maken over de meeste idiote dingen en ze echt totaal niks meer kunnen zeggen zonder dat de ander boos wordt… dan heeft het toch heel wat meer nodig dan lollig teksten uit een boekje overschrijven en wat paalzitten. Dus tja, ik had graag gezien dat ze inderdaad wel accepteren dat dochterlief ze heeft geholpen te laten zien dat ze fout bezig waren, maar dat ze ook hadden gezegd dat ze hulp gingen zoeken. Want geloof me, 1 keer per week max ruzie is nog steeds téveel ruzie, en sst doen als iemand al boos is… geloof me maar uit ervaring weet ik dat dat het vuurtje juist verder op laat laaien. 😐

Ik had alleen heel veel dingen die niet klopten in de illustraties. Zoals dat, wanneer mams wordt beroofd, ze commentaar heeft op de dure camera om haar mans nek… die er niet is. Dan zijn er nog verschillende keren dat ik het niet mogelijk vond dat iemand ooit die palen in of uitklom (ja, uit kan nog, gewoon springen :P) want je had maar twee treden en na die laatste tree zat gewoon té veel ruimte. Op de cover staat het dan wel weer op de goede manier en daar kan ik ook zien dat het dus wel mogelijk is, maar door het hele boek is het gewoon niet mogelijk. Net zoals op dat laatste plaatje, geen steigers of iets, dus hoe, oh hoe, komen die ouders op de palen? Oh, en dan is er Mikas moeder die fluctueert tussen haar gewicht. In het eerste plaatje ziet ze er gewoon normaal uit, dan barst ze uit haar voegen in een ander plaatje, en dan is ze weer wat er tussenin op een ander plaatje. Mmm. Pa gaat van groter naar kleiner wat er best komisch uitzag. Ja, sorry, als ik erg hard ben, maar als je illustraties tekent, doe het dan alsjeblieft goed. Let op dit soort details.

Maar ondanks dus wat kleine puntjes heb ik toch genoten van dit nieuwe Het Geheim van… boek. Ik kan niet wachten wat het volgende deel in deze serie brengt.