Ontmoet Emma, ze heeft geen leuk schooljaar wanneer ze samen met Clara in de klas komt.

Dit was een best redelijk stripboek over pesten. Een topic dat dicht bij mij ligt en dus wilde ik dit boek graag lezen. Al was ik natuurlijk ook wat huiverig, want hoe zou het geschreven worden.

We zien hoe onze MC wordt gepest door Clara, een gemeen kreng. Ze wordt geslagen, er worden dingen over haar verteld, scheldwoorden, middelvingers, kleding die kapot wordt gemaakt, en hoe alles escaleert van erg naar erger. We zien Emma steeds meer in zich verdwijnen, of de blauwe plekken tellen.
Maar we zien haar, mede dankzij haar ouders, wat meer voor zichzelf opkomen. En dat vond ik erg stoer en geweldig. Yay, Emma! Laat die Clara maar een poepie ruiken.

Ik vond het heftig dat de school niks doorhad, maar toen dacht ik na hoe het bij mij ging (en ook anderen die ik ken(de)), en tja, die mensen zien inderdaad vaker niet wat er nou gebeurd of doen gewoon een stel grote oogklepjes op om het niet te zien. Al kom je naar ze toe, vaak wordt je gewoon niet serieus genomen. Want weet je zeker dat het pesten is? Weet je zeker dat het zo erg is als je denkt dat het is? Misschien reageer jij gewoon te heftig? Dat soort gedoe. 😐

Ik was enerzijds blij met de ouders maar ook enerzijds niet. Uiteindelijk neigde ik steeds meer naar wel, vooral toen ze duidelijke gesprekken gingen houden met de school. Ik vond trouwens het stripje, toen Emma weer met blauwe plekken terugkwam en de ouders een woordje gingen houden met de ouders van Clara en zij ook met plekken thuiskomen, totaal niet gepast en ik vond het maar apart dat het is toegevoegd.
Ik ben wel blij dat we ook de gedachten van de ouders zien, vooral als Emma het eindelijk verteld. We zien dat ze zich afvragen wat ze nu moeten doen, de school bellen? Met iemand spreken? Iets anders?

We krijgen naast Emma ook Clara’s POV en die vond ik vreselijk om te lezen, want sorry hoor, ik vind haar gewoon een kreng. Ze zoekt gewoon iemand om de stress van thuis uit te leven… wie doet dat nou? Ga maar een boksbal zoeken of zo. En moet ik nu maar medelijden met Clara hebben want haar ouders jutten haar op? Want haar ouders moedigen het aan? Haar ouders hebben hoge verwachtingen? Haar ouders zijn net zo erg? Ik weet niet wat ik van die stukjes moest denken, maar sorry, het maakt mij geen kut uit wat een pester voor ding heeft waardoor ie pest. Misschien hard, maar sorry ik mijn redenen ervoor. Ik ben nog steeds niet comfortabel om alles op het internet te zetten en dit zijn echt heel persoonlijke dingen.

Het einde van het boek en de oplossing die de ouders kiezen voor Emma vond ik erg goed. Het is heftig dat het op dit punt komt, maar ik denk dat het beter is voor Emma. Ik hoop dat Emma in het volgende jaar weer gelukkig kan zijn en vrienden kan maken.

Aan het einde zijn er nog wat tips/hoe pesten nou gebeurd/wie de spelers zijn in de pesterij. Ik vond het erg goed gedaan dat die zijn toegevoegd.

Oh, en ik vond het wel interessant dat de blurb het had over de pesten steeds vaker gebeurde, sorry, maar het is iets wat al jaren vaak gebeurd (geloof mij maar). Misschien dat het nu wat meer naar boven komt omdat ouders sneller aan de bel trekken en dan is er ook het social media aspect.

De tekenstijl was erg goed gedaan.