Lekker! Nee dat is vies! Gelukkig is Bello er om alles op te eten (arme hond).

Ja, weer een boek over voedsel + kinderen, maar ik kon dit boek gewoon niet laten liggen, de cover en de titel waren té leuk. En ik vond, in tegenstelling tot Fussy Freda, de kinderen erg leuk en ik moest enorm lachen om hun gezichten als ze iets zagen wat (niet) lekker was.

Elk stuk heeft 2 kinderen, eentje vindt iets lekker en het andere kindje totaal niet, en dan krijgt de hond het maar.

Mijn verloofde en ik waren wel verbaasd dat er een kindje was die patat niet lekker vond. Welk kind vindt patat nou niet lekker? En dan waren er nog wat andere etenswaren waar ik nog nooit een kind over heb horen zeggen dat het vies is. Maar ja, je moet iets voor je boek, en om nou alleen de standaard vieze dingen (zoals dat veel kinderen spruitjes vies vinden) te kiezen is niet té origineel.

Ik moet wel zeggen dat ik het wel ietwat overdreven vond dat ze alles aan de hond gaven. Het was leuk de eerste keer, maar ze bleven het maar doen, en ik vroeg me af hoe lang het zou duren voordat de hond explodeerde of ziek werd. Ik hoop dat kinderen die dit lezen/voorgelezen krijgen snappen dat je je hond niet té veel mensenvoer moet geven.

De tekeningen waren wel grappig, ik vond ze wel goed bij het verhaal passen. Plus ik ben blij dat we niet alleen de kinderen aan de tafel zien maar ook op andere plekken.

Ik heb dus genoten van dit boek, oh, en ik moet niet vergeten dat dit boek in rijm is wat ik erg leuk vond.