Een verhaal over een jongen die een kerstkado vindt en besluit achter de kerstman te gaan.

Nu het Kerst is (en nog steeds is, want yay mijn land heeft twee dagen) had ik wel zin om wat Kerstigs te lezen en ik kwam deze tegen bij de bibliotheek. Het klonk erg leuk, en ik kon ook wel wat avontuur gebruiken deze Kerst.

Het boek begon leuk, maar al snel had ik een vermoeden over het pakketje. Ik zat maar te hopen dat het niet waar zou zijn, want dat zou toch enorm dom zijn. Immers wie checkt nou niet of er misschien een naam op staat? Ik zou dat doen, misschien kende ik diegene of was ik het zelf. Pas dan zou ik achter de kerstman proberen te gaan.

Wie zien onze Anton door bossen en kale landschappen trekken, dieren en magische wezens ontmoeten (en ook denken dat hij, ik gok het in ieder geval, zijn vrienden ziet), we verbazen ons over het, wel erg stevige en nooit natwordende, pakketje, we hopen dat hij de kerstman toch kan vinden (al is de kerstman magisch, dus misschien zal het wel niet lukken). Op tijden komt hij wel erg dichtbij, maar er is altijd iets wat even in de weg komt. 😛

Oh, en ik vond het wel interessant dat hij langs bomen kwam die versierd waren. Door wie? En kan ik ze inhuren om hier ook wat Kerst in de bomen te brengen?

De tekenstijl was niet altijd helemaal iets wat ik leuk vond (soms iets te simpel, en soms ietwat vreemd), maar het paste wel bij het verhaal en de vreemdheid daarvan.

Al met al, ondanks dus dat vermoeden dat waar bleek te zijn, toch wel genoten van dit absurde boek.