Een meisje die houdt van tekenen en fashion krijgt kanker, hoe zal alles verder gaan? Zal ze weer beter worden?

Ik ben altijd wel, als dit het goede woord is, geinteresseerd in verhalen met hoofdpersonen die kanker hebben/krijgen. En dan heeft dit boek ook nog eens fashion en blogging en dan wordt het natuurlijk helemaal een boek wat ik toch moet uitproberen.

Het boek is in 3 stukjes (zo zou ik het beschrijven) opgedeeld. Eerst hebben we een paar pagina’s met de uitslag van de test, dan gaan we terug in de tijd voor alles misging, en dan is het de behandeling/de uitslag en wat daarna gebeurd. Ik vond het erg fijn dat de schrijfster het op deze manier heeft neergeschreven.

Je ziet heel goed dat het niet zo goed gaat met Evi. Blauwe plekken (nee, tenzij jij je benen keihard hebt gekletst tegen die regenpijp of muur zul je niet zo erg hebben), vermoeidheid, heel onnatuurlijk bleek zijn, mager, en nog wat meer. Evi denkt eerst dat het gewoon komt door de drukte in haar leven, maar toch zijn er mensen die het niet vertrouwen en zo begint het hele circus.

Maar sorry ik vond Evi gewoon niet altijd erg leuk. In het begin al dat ze niet eens gewoon probeert te praten met haar ouders maar gewoon boos doet en wegloopt. En dan de kanker. Oh boehoehoe ik heb klanker, maar ik wil lekker alles doen, dus fuck jullie ik ga lekker naar dat event toe (en ben dan enorm boos dat mijn vriendin zich zorgen maakt, en ik gok misschien dat het ook wel aan de medicijnen lag, maar dan nog), en oh ja Rotterdam toe, want ik kan dat. Oh, nee, ik kan dat niet, en nu moet mijn beste vriendin me maar helpen of zo. urgggggh Ik had iets meer relatable verwacht en minder OMG ik ben een domme puber. Ik snap dat het accepteren moeilijk is, maar ik vond het gewoon erg jammer hoe ze reageerde en deed.

En ik vond het ook wel een tikje magisch dat na dit dramatische moment ze opeens alles kon zeggen wat ze wilde tegen haar ouders en dat haar ouders ook magisch iets te vertellen hadden. zucht Ook jammer dat daarna alles best snel voorbij gaat (wat best verwarrend was) en het boek al over is voordat je het weet, ik graag ietsje meer gezien.

Er was ook nog een vleugje romantiek, en ik vond dat erg leuk gedaan. Ik zat zeker die twee te shippen en te hopen dat ze verkering zouden krijgen.

Oh, en ik vond de meiden nou niet echt 15, ik zou ze eerder 12, misschien 13 geven. Dit gebaseerd op verschillende dingen die ik zag terwijl ik las.

De blog die de meisjes hadden gemaakt vond ik erg leuk, en ik ben blij dat het zo goed ging voor ze. Dat ze al snel veel volgers hadden, events, sponsors, en de hele rambam. Leuk dat ze ook wisten wie wat ging doen, maar dat daar ook wat speling in was. Ik had graag de illustraties gezien. Nu moeten we maar geloven dat het echt zo goed is, en ik wil toch wat meer bewijs.

Hopelijk komt er wel eens een tweede deel, misschien vanuit Noors POV en dat het dan verder gaat over de kanker en of Evi genezen is of bijna.