“Ik denk dat je net zoveel zin in de nacht had als ik.
Je kon toen nog niet weten dat dit je laatste zou zijn.”

Een boek wat ik had gekocht toen het uitkwam, maar toch wilde bewaren tot het bijna Halloween was. Ik lees al de hele maand dan wel horror, maar ik vond deze toch ietsje speciaal. Dus gisteravond gelezen, en hemeltje het was spannend.

We hebben niet 1 POV, maar een aantal. Sofia, een meisje die Dylan erg leuk vindt en ook vrienden is met Quinn. Dylan, een jongen met een verleden, hij is verliefd op Sofia (al zeg hij dat het niet zo is door het hele boek, wat lichtelijk irritant werd). Reza, een jongen die in een speciaal huis zit, hij is verliefd op Neele, een meisje wat uiteindelijk, tijdens de Fright Night, met Dylan, Quinn, en Sofia in een team zit. En ik moet natuurlijk niet degene vergeten die de Moordenaar wordt genoemd, zijn/haar stukjes komen ook langs.

Dit boek gaat niet alleen over de Fright Night, het gaat ook om Dylan. Wat is er gebeurd in zijn jeugd wat hem zo heeft getraumiseerd? Heeft het te maken met een ziekte? Of was het kindermishandeling? Door de stukjes die leiden naar de Fright Night zien we steeds weer een stukje van zijn verleden. En ik had al heel snel door wat er nou aan de hand was. En wie er nou echt ziek was.

Ik moet zeggen dat ik Dylan niet altijd erg leuk vond. Ik snap dat zijn verleden kut is, om maar even een sterk woord te gebruiken. Maar hoe hij reageerde toen hij die foto zag in Sofia’s jas, en totaal geen enkel woord wilde horen, maar meteen uitging dat ze de vijand was, en dat ie totaal losging, sorry hoor, dat vond ik gewoon té. Later komen we er natuurlijk wel achter hoe en wat, maar tja, nog steeds, té. En dan is er nog dat hij zelfs zijn beste vriend niks (of maar een beetje) heeft verteld over wat er gebeurd is. Nogmaals, ik snap dat het moeilijk is, maar dit is je beste vriend, iemand die een broer is voor je. Hij zal je echt niet anders gaan behandelen. Hij zal je alleen maar beter begrijpen. Misschien ben ik het hoor, misschien ben ik er wat makkelijker in, maar ik vond het gewoon jammer. Vooral omdat je toch zag dat er nu scheurtjes onstonden in de relaties tussen hem en Quinn maar ook hem en Sofia.

De Fright Night was niet echt eng (en dan bedoel ik dus de oorspronkelijke Fright Night), dus ik had ik graag er wat meer van willen zien. We zien twee stukjes, en dan ontspoord alles. Natuurlijk was dat laatste stuk superspannend, maar tja, ik had toch eerst nog graag wat meer van deze enge avond willen zien. Blijkbaar hoort ie erg eng te zijn (mensen vallen flauw of stoppen), maar die twee stukjes + wat mensen die op het pad stonden, vond ik nou niet echt eng. Het werd pas een Fright zodra alles misgaat.

Er zijn ook nog wat onthullingen, ik zal niks verklappen, maar ik had het zeker niet zien aankomen. Wat geweldig gedaan! Geweldig geschreven. klapt in haar handen

Het einde, tja, ik moest toch wel even een traantje wegpinken. En ondanks dat ik Dylan niet altijd leuk vond, vond ik het heel knap wat hij besloot aan het einde. Goed gedaan jongen, goed gedaan. Geweldige beslissing.

Ondanks wat dingetjes, zoals Dylan, vond ik het boek erg goed en ik las het dan ook in een ruk uit. Ik zou het dus ook zeker aanraden.