Review for Spekkie en Sproet: Wachtwoord Amigo
Een nieuwe Spekkie en Sproet, de vijftiende alweer. Wauw! Ditmaal lekker eten, romantiek, en een criminele bende, oh, en laten we de spekjes niet vergeten!
Het was weer een heerlijke Spekkie en Sproet, met lekker veel mysterie (natuurlijk vallen die twee weer in een nieuw mysterie zonder er echt moeite ervoor te doen, wat ik altijd wel grappig vind), lekker eten (want ons duo gaat lekker tapas eten een aantal keer), nieuwe signalen (ik vond het erg leuk dat ze signalen maakten en die oefenden zodat ze die in situaties kunnen gebruiken), en ik vond het ook leuk hoe ze manieren bedachten om af te luisteren of in de buurt van de criminelen te komen.
Ik had al vrij vroeg door wie bij de bende hoorde en wie nou niet.
Ook leuk dat we dat we Iris zien, echt een topagente. Zo had ze interesse in Spekkie’s verhaal, wees het niet meteen af, maar maakte plannen met haar. En het was leuk om haar het onderzoek te zien leiden en plannen te maken.
Ik vond het alleen wel jammer van Nelson. Ik vond hem zo goed, maar dat hij dan zo hard faalt met zijn werk. Bedoel maar, wie vertelt zijn vriendin nou van alles? Of laat haar rondlopen op het politiebureau. Dat is nou niet echt wat je doet als agent. Verliefdheid maakt blind, maar het moet je niet zo blind maken dat je niks meer ziet dan je vriendinnetje. En normaal luistert hij tenminste nog naar Spekkie’s wilde ideeën, en nu was hij erg negatief tegen haar. Dat vond ik wel erg jammer.
Plus, ik vond het nou niet netjes van Spekkie dat ze zomaar de telefoon van haar moeder “leent”. Kom op zeg, misschien gebruikt ze hem normaal niet, maar straks heeft ze hem nodig, en dan? Misschien moet je volgende keer gewoon vragen. Levert je ook minder problemen op.
De illustraties zijn nog steeds top.
Dus ja, ik kan niet wachten op de volgende Spekkie en Sproet. Wat voor mysterie zullen ze dit keer oplossen?