Britt en haar vriendinnen gaan dit keer naar IJsland. Natuurlijk kunnen ze nooit eens een gewone vakantie hebben. 😛

Ik weet ook nog niet waarom ik deze serie blijf lezen. Ah ja, voor de paarden. Voor de feitjes over paarden, voor de ritjes. En OK, misschien ook omdat ik gewoon heerlijk dubbel kan liggen om sommige dingen die er gebeuren.

Ik blijf het gewoon ook apart vinden dat deze meiden, die voor mij overkomen als 13/14 jaar, goed misschien nog 15 jaar, overal heen mogen van de ouders zonder begeleiding. Ook vraag ik me af hoeveel geld die meiden hebben dat ze gewoon lekker overal heen kunnen reizen zonder blijkbaar zorgen te maken over geld. Ach, het is een kinderboek, misschien moet ik er gewoon niet over denken. Maar ja, dat doe ik dus wel.

En in dit boek werd het voor mij alleen maar erger. Elven? Mijn hemel. Ik wil best wel geloven in ze, maar het werd erg hilarisch hoe die meiden helemaal van ongelovig naar Ja, elfjes gingen. OMG, iemand draagt een groene jas, dan moet ie wel een elf zijn. Wat? Echt? Of dat ze maar niet kunnen snappen dat er ook misschien andere mensen zijn met een groene jas. Kom op zeg, ik weet dat niet veel mensen die kleur dragen, maar dat gaat voor heel veel kleuren. Zoals geel. Ik lag dus helemaal dubbel toen die meiden naar de grote stad gingen, en oh he, daar loopt iemand met die jas, dat moet onze elf (snorts) wel zijn. Ja, echt, ze blijven die mysterieuze persoon steeds elf noemen.

En het paard verdwijnt niet eens en blijft weg. Oh nee, het paard komt steeds terug, maar ontsnapt gewoon heel graag. Maar ja, je moet je boek wel spannend laten klinken natuurlijk.

Plus, sorry, maar geen organisatie zal ooit de groep opsplitsen en zeggen tegen een aantal van de groep dat ze best het paard mogen vangen (zelfs al willen die mensen dat). Nee. Ze zijn verantwoordelijk voor de groep, en als er iets met jullie gebeurd is dat voor hun rekening. Niet iets wat je wilt als organisatie.
Oh, en heel vreemd dat degene die al flink wat tijden met het paard betrokken is, en haar dus het beste kent, het paard niet herkent als deze voorbijkomt. Nee, het is onze magische Britt die het doorheeft. proest

Uiteindelijk wordt duidelijk wat er aan de hand was, en natuurlijk is het een gewone op aarde oplossing. Maar ja, natuurlijk moeten ze ook nog even het elfjes-gedoe nog even opgraven.

Dus ja, sorry, ik lag regelmatig helemaal dubbel. Ik geef het ook alleen maar 2 sterren omdat ik zoveel heb gelachen, vanwege de IJslandse paardjes, informatie over deze, en de ritjes.

Ik weet alleen niet of ik nog deze serie verder wil lezen. Als we nu al naar elfjes gaan, wat is het volgende? Vampiers? Weerwolven? Spoken?