Een kleine jongen wil naar het circus. Zal het hem lukken of niet?

Ik moet zeggen dat ik het jongetje wel een beetje overdreven vond gedragen. Sorry, je mag niet mee, en ja dat vond ik wel apart. Waarom doen die tante, oom, en neef zo tegen dat kind? Wat heeft ie gedaan dat hij niet mee mag?
Maar om nou te zeggen dat ik het goedkeurde dat hij dan maar wegliep? Nee. Sorry, misschien is het al vaker gebeurd dat deze mensen zo gemeen zijn en dan snap ik het. Maar wij, de lezers, zien maar 1 gebeurtenis en dus voelde het voor mij als een verwend jochie dat niet kreeg wat hij wilde. Um, ja, nee. Sorry, dan verandert mij perspectief en dan vind ik het toch minder.

Ik vond het ook wel erg toevallig dat hij die persoon tegenkomt die de jongen meteen aardig vind, en ook om hem geeft. Hem zelfs eerste rang geeft en nog wat andere dingen. Natuurlijk was het leuk hoor, en ik vond het ook erg lief, maar toch wel ergggggg toevallig.

Ik had ook meer willen zien van het circus. Niet alleen maar 1 show in één. Wat meer van de omgeving, misschien een paar stoere tijgers of leeuwen (al mogen die tegenwoordig niet meer in het circus).

Het boek voelt wel een beetje aan als een Assepoester vertelling. Een jongen die blijkbaar (al weten we nou niet echt veel van wat er nou gaande is) een niet gezellige familie heeft, een magische ontmoeting, snel weer naar huis (of hoe hij dan ook thuis is gekomen), en dan dat petje (hoe wist die sterke man trouwens waar het jochie woonde, is hij langs alle deuren gegaan?).

De tekeningen waren eigenlijk het beste aan het boek. De stijl was erg leuk, en ik vond het ook leuk dat niet alles in kleur was maar dat er ook zwart/wit was te vinden. Ook grappig hoe karakters leken te zijn uitgeknipt en op de pagina’s zijn geplakt.

Maar ja, toch weer dingen die ik minder vond dus ik kan het boek niet erg hoog raten.