Twee verhalen in één, allebei lekker magisch en leuk om te lezen!

Ik wist niet dat dit boek een twee-in-één boek was. Ik dacht dat het gewoon over een griezelkasteel ging, in plaats daarvan kreeg ik twee hele leuke verhalen waarvan er dus een over een griezelkasteel gaat.

Ik zal per verhaal een rating en een review geven.

Verhaal 1: De kleine tovenaars: 4 sterren. Uiteindelijk was dit een superleuk verhaal, maar ik moet wel zeggen dat de tweeling enorm irritant waren in het begin, en ook later soms best gemeen waren jegens hun zusje. Ik vond het wel erg leuk om te zien hoe ze achter hun krachten kwamen, en nog leuker (ik moest echt lachen) toen ze even wat dingen gingen uitproberen. Ik snapte ook wel dat de ouders nog niks aan de kinderen had verteld. Want je weet niet of ze die krachten krijgen en dan zou het wel erg teleurstellend zijn voor de kinderen. Ik vond het goed dat de ouders meteen met de kinderen gingen praten, en ook een uitleg gaven over de krachten (en ze zelfs gingen trainen). De oudere zus? Tja, ik had al vrij snel door dat er misschien wel wat meer gaande was, maar ik was toch even verdrietig voor haar en vond het ook oneerlijk. Leuk einde, arme arme ouders, ik wil ze heel veel succes wensen.

Verhaal 2: De kleine monsters: 4 sterren. Een boek over een school voor kleine monsters.
Het is een maffe plek waar onze hoofdpersoon terechtkomt, een hoofd die letterlijk en figuurlijk een hoofd is (al was ik wel verbaasd dat hij een heel lichaam had zodra hij een weerwolf wordt), een juf die een spook is, bedden met kakkerlakken, “interessant” eten, en nog meer. Oh, en heb ik al verteld over de bouten die iedereen moet dragen?
Helaas waren er ook bullebakken en ik vond die toch gewoon jammer, het verhaal had genoeg kunnen zijn zonder die types.
Ik vond het leuk om te lezen over de dingen die onze hoofdpersoon en zijn vriend deden op school. Ik was ook blij dat onze hoofdpersoon deze enge school niet alleen door hoefde te gaan, maar een vriend had.
Het einde zag ik niet aankomen! Ik had zeker niet verwacht dat onze hoofdpersoon de zoon was van datgene! Wat geweldig dat de schrijver dat zo goed heeft kunnen verstoppen. Ik had eigenlijk tot dat punt gedacht dat onze hoofdpersoon menselijk was en gewoon een klein monster was op die manier. Immers dat zeggen volwassenen weleens over kinderen, dat ze kleine monsters zijn.

Gegeven dat het laat was had ik niet meteen de illustrator herkend van de illustraties. Het helpt ook niet dat het nergens staat wie het heeft gedaan (oh, ja in een klein stukje over het boek voor het verhaal begint). Echt dat mogen ze van mij wel fixen en verbeteren want illustrators doen HEEL veel werk en die verdienen toch zeker ook de eer. Dus zet ze gewoon op de cover. Maar het is dus Chris Mould en wauw! Wat leuk dat hij voor deze boeken heeft geillustreerd, zijn stijl past zo goed bij dit soort griezelige en magische verhalen.

Dus zeker een aanradertje! Leuk om te lezen, goede illustraties.