Een schattig hondje, zijn/haar eigenaar, en een heerlijk duister verhaal.

Ik zal proberen een review te schrijven zonder veel te verklappen, en als ik het echt niet kan laten zet ik wel wat spoiler tags om dingen heen. En ach, je kunt al best een goed idee krijgen door de blurb en een van de eerdere pagina’s. Al moet ik zeggen dat ik misschien ook wel hoopte op een leuke twist. Niet alleen het hondje bijvoorbeeld, maar ook nog iets anders.

Dit boek gaat over een lieve hond en zijn oudere eigenaar. Ze zijn een lief paar en houden van rust, stilte, en nog meer rust. En hun rust wordt verstoord als ze een bezoeker krijgen die niet echt het leven of sociale cues snapt. Meneer Wik’s neef komt gezellig, nou ja gezellig, langs en is van plan even te blijven. Ik mocht die gast al niet vanaf het begin en het werd alleen maar erger met elke avond. Mijn hemel, man man man, misschien moet je eens snappen dat je dit gewoon niet doet. Wie gaat er nou midden in de nacht met een kettingzaag spelen? zucht

Je kunt je voorstellen dat ons duo helemaal gek wordt. Echt helemaal gek. Gelukkig voor Meneer Wik heeft hij een hondje die niet veel zegt (zoals telkens wordt herhaald) maar die toch iets speciaals heeft.

De tekeningen zijn hartstikke leuk gedaan. Floeffiewoeffie is echt een schatje!

Ik heb het boek zelfs twee keer gelezen! Een keer zelf, en daarna moest ik hem wel aan mijn verloofde voorlezen en die heeft ook genoten van het verhaal.

Als laatste: Goed gedaan Floeffiewoeffie, je verdient wel een lekker hondenbrokje. En ik zou dit boek aan iedereen aanraden die op zoek is naar een leuk, hilarisch, duister prentenboek.