Review for Een schildpad was zijn schildje kwijt
Dit was zo’n leuk en lief boek! Met prachtige illustraties.
Toen ik deze bij een van mijn bibliotheken zag wist ik dat ik hem wilde lezen. Een boek over schildpadden, kom maar op! Een boek over een schildpad zonder schild (dus een pad :P), geef geef geef me! Er zijn wel boeken die iets als dit hebben, maar ik kan er altijd meer gebruiken.
Ontmoet onze schildpad, voor een of andere reden is hij zijn schildje kwijt. Ja, die arme schildpad. Het is zijn huisje, zijn bescherming, zijn warmte, en dat is hij nu kwijt. Hij zoekt zich rot ver en dichtbij. Ik wilde hem af en toe stevig knuffelen en vertellen dat het vast goed komt, maar dat ik ook graag meer details wilde hebben met betrekking op hoe hij in vredesnaam zijn schild is kwijtgeraakt (want hallo, dat ding valt er echt niet zomaar van af).
Wanneer alles mis loopt en het echt allemaal hopeloos lijkt gebeurd er iets wat me zo zo blij maakte, en waar ik echt even Awwwwww ging. Het was zo lief. En daarna werd het alleen maar liever. Wat heeft de schrijver een prachtig en lief einde gemaakt zeg!
Grappig dat de blurb zegt dat het in rijm was, ik had het totaal niet door terwijl ik las. 😛 Nu ik teruglees zie ik inderdaad dat het in rijm is, of in ieder geval, de tweede en vierde zin. Misschien dat ik het daarom over het hoofd zag.
De art was echt leuk en prachtig, de stijl doet me denken aan Jon Klassens manier van tekenen (en ik hou van zijn tekeningen).
Dus ik zou het boek zeker aanraden.