“Ridder Roel wilde niets liever dan vechten met een echte draak.”

Ik hou van boeken over draken en ridders. Nou ja, vooral als het niet eindigt in een bloedbad, want niet alle draken zijn slecht! Er zijn ook lieve draken, of draken met andere hobbies dan moord en geiten eten. 😛

Roel was een heel leuk karakter en ik vond hem ook supermoedig. Kom op, het jochie is klein maar heeft genoeg lef voor een heel leger ridders. Hij gaat zelf op pad naar een draak om hem te verslaan. Met een klein zwaard, en minimale kleding (ja echt, goed voorbereid).

Toen hij bij het dorp kwam had ik al een vermoeden dat misschien mensen niet zo’n probleem hadden met de draak, niemand was echt panisch of angstig (zoals je wel zo vaak zag als er een draak in de buurt was), ze leken best vredig en tevreden. En dan ontmoeten we de draak, en mijn vermoedens werden waarheid. Dit is gewoon een draak die houdt van lekker liggen, chillen, en misschien wat praten. Ik zat echt te proesten met elke dag dat de ridder naar boven liep met iets nieuws. Want de draak gaat niet zomaar vechten, oh nee, Ridder Roel heeft nog x en y nodig.

Ik weet zeker dat de smid heel blij was met deze kleine ridder. Eindelijk eens wat leukers te maken dan hetzelfde saaie gereedschap. Eindelijk eens een uitdaging.

Ik vond het ook leuk om het dorp te zien, en te zien hoe de mensen reageerden op onze ridder en wat hij laat maken door de smid (zoals die non die een kleintje probeert tegen te houden omdat die het grote zwaard van Roel wil aanraken).

Het einde was echt het allerbeste wat je kunt doen. Wat leuk van Roel dat hij dat doet.

De tekeningen waren echt prachtig! De draak was mooi getekend (je zag gewoon dat hij oud was), maar ook het dorp en de omgeving waren geweldig, zoveel details, zoveel interessants om te zien.

Ik zou dit boek dan ook aan iedereen aanraden. Het heeft ridders en draken, maar is toch niet hetzelfde als andere boeken met die twee.