Een mooi, heerlijk boek over de dierenambulance, en nog veel meer!

Toen ik over dit boek hoorde moest ik het hebben, en mijn vriendje was zo lief dat hij het voor me heeft gekocht. Dank je schat! Ik dacht in de eerste instantie (afgaande op de cover/blurb) dat het een boek zou zijn over de ervaringen van de schrijver met de dierenambulance, ritjes en wat ze daar meemaken.

MAAR, het boek is zoveel meer dan alleen dat. Ja, we zien ritjes, spannende, gewone, zielige, verdrietige, maar we zien ook de mensen die bij de dierenambulance werken, we komen er achter waarom zij er werken, over hobbies, over hoe zij zich voelen over verschillende dingen, en meer. We lezen ook over de organisaties, want terwijl het boek voornamelijk over de ervaringen gaan van de schrijfster bij de Amsterdamse dierenambulance, schrijft ze ook over andere organisaties die door Nederland verspreidt zitten. We lezen ook over ziektes (zoals vogelziekte of botulisme). Het was dus echt zoveel meer en dat vond ik heerlijk. Ik heb nou niet veel vergelijkingsmateriaal, want het is echt droef gesteld met hoeveel boeken er zijn over de dierenambulance (voor nu kan ik eigenlijk alleen die van Bibi Dumon Tak voor de geest halen).

Natuurlijk waren de ritjes en wat daar gebeurde mijn favoriete stuk van het boek. Echt wat daar af en toe gebeurde. Soms was het best heftig en soms moest ik ook even een traantje wegpinken, niet alleen vanwege de dieren, maar ook voor het verlies dat de mensen meemaken (zoals dat arme meisje uit Polen). Ik vond het ook leuk om te lezen hoe enthousiast de schrijfster was en hoe leergierig ze was, en hoe blij iedereen haar hielp met de uitleg over van alles en nog wat. Of haar een tour gaven door verschillende faciliteiten. Soms was ze misschien net ietsje te enthousiast, waar ik wel even om moest lachen.

Ik ben ook blij om te horen dat de dierenambulance rijdt voor duiven. Ik heb wel eens een duif gezien waar het niet lekker mee ging, maar wist niet of ik nou de ambulance moest bellen of niet. Nou weet ik nog steeds niet zeker of ik het ook doe, want vaker dan niet worden die beestjes toch ingeslapen. 🙁

En dubbel leuk dat we ook Bibi voorbij zien komen in dit boek. Dat de beide schrijfsters elkaar ontmoeten en zelfs een ritje meemaken. Dat was echt een verrassing.

Ook heeft dit boek wat foto’s. Natuurlijk zwart-wit, maar nog steeds erg leuk dat ze deze hebben toegevoegd. Het maakt het toch nog wat persoonlijker, toch wat leuker om te lezen.

Ik hoop echt dat er meer boeken komen over de dierenambulance. Boeken zoals deze met nog eens bergen informatie, of boeken van Bibi die wat meer vertellen over de ritjes en wat ze daar meemaken. En hopelijk dan een boek over een dierenambulance in een ander stuk van het land. 🙂

Ik zou dit boek zeker aanraden aan iedereen.