Een nieuw en spannend deel in de Ekhö serie.

Ik moet zeggen ik keek er wel naar uit. De cover beloofde flink wat actie, en onze MC in het pakje van Yummy.

En uiteindelijk ben ik ook zeer tevreden met het boek, maar ja, ik word wel een beetje moe van het spook van de week verhaal dat, net zoals het vorige boek, ook in deze voorkomt. Het vorige deel ging het over Fourmille’s tante, en nu ging het over prins Anton. En sorry, als Fourmille dan ook maar een beetje controle zou krijgen over wat er gebeurd, maar nee, ze verdwijnt als het ware en weet niet eens wat er is gebeurd wanneer ze weer controle over haar lijf/geest krijgt. Ik ben ook zeker bang dat het volgende deel weer een nieuw spook ten tonele tovert, en ik heb er nu al geen zin in. 😐 Plus de spoken zijn vaak strontirritant en hebben blijkbaar geen idee dat ze niet in hun eigen lijf zitten (gegeven dat de prins nogal verward was dat pappie hem niet herkende, waarop Yuri hilarisch als antwoord terug zei: “Nee, hij herkent u niet. De borsten, weet u nog?” 😛

We zien ook weer dat die Preshaunen gewoon enorm vervelend zijn en erg irritante regeltjes opleggen. Zoals nu ook, er is iets gebeurd en Yuri en Fourmille moeten samensmelten om zekere consequenties te stoppen… ja, je kunt al raden wat dat betekent. Ik vond het wel erg eh dat ze dus nu maar seks gaan forceren. Gelukkig uiteindelijk leidt het nergens naar toe, maar het is wel vervelend. Gedwongen seks is echt een nee nee.

Parijs in de Ekhö wereld, oh man, dat was prachtig zeg. Vooral de Eifeltoren was supermooi gemaakt. Ik zou het niet erg vinden om die in de echte wereld te zien. Ik ben ook zeker blij dat we weer eens wat anders zien dan New York. Hopelijk zien we nog veel meer parallelsteden in Ekhö. Ik kan niet wachten.

Er was bergen actie in dit deel (terrorisme, bommen, wapens, explosies, en meer), en ook genoeg komedie om het nog wat luchtig te houden.

Ik hou nog steeds van de art. Mooie details (echt je kunt soms een hele tijd kijken naar de tekeningen), de meiden zijn echt superleuk getekend (en ik vond het ook fijn dat ze niet van de stokjes waren zoals je vaak ziet in comics maar gewoon wel een buikje hadden of wat vet op andere plekken), ik hou ook van de expressies op de gezichten. Vooral Fourmille’s gezichten zijn geweldig.

Ik heb ook deel 3 uit bibliotheek 3 meegenomen dus je kunt al raden dat, ondanks het spook van de week, ik hem vrij snel ga lezen.