Ben Staaks gaat het avontuur van zijn leven tegemoet.

Ik zag dit boek bij de bibliotheek en tja, hoe kon ik hem laten liggen. Het zag er gewoon TE leuk uit! En nu ik hem heb gelezen was hij ook veel te leuk om te lezen. Natuurlijk waren er dingen die ik wat minder vond, maar voornamelijk heb ik genoten, dubbel gelegen van het lachen, en heel veel gehouden van de illustraties.

Het boek gaat over Ben Spaaks die niet echt een superleuk leven heeft door een pestkop en zijn slaafjes. Als hij op een dag de pestkop terugpakt (met een briljante truuk) zijn de poppen helemaal aan het dansen. Gelukkig voor Ben vindt hij een geheim stuk in een bos! Nu is dat misschien niet zo spannend maar dat verandert wanneer hij Koning Roe tegenkomt en haar boomhut (die echt geweldig is met allerlei briljante dingen zoals glijbanen, liften, en meer) ziet!

Wat zeg je, Koning is toch een jongens ding? Tja, misschien wel, maar in dit boek is de koning een pittig meisje met een hele lange baard (ik blijf er trouwens bij dat ze een nepbaard draagt gegeven dat hij van kleur wisselt). Ik vond het echt helemaal leuk dat Roe een meisje was en ook nog eens leefde in een boomhut (hoe weten we nog steeds niet want Roe’s verhaal is steeds weer anders).

En vanaf dat moment is Ben verwikkeld in een spannende strijd tegen Dennis en zijn maatjes. En Roe heeft gelukkig allerlei wapens om zeker te zijn dat ze niet in de buurt komen. Dan heb ik het nog niet gehad over de vallen en meer die overal in het bos verstopt zijn.

Dennis was gewoonweg een vervelend verwend rotjoch. Die denkt dat ie met alles maar weg kan komen omdat zijn pappie de burgemeester is. Ik vond het heerlijk al die dingen die hij op zijn pad kreeg. Karma voor al die dingen die hij doet in het leven. Ik had ook geen greintje medelijden met het joch.

Ook is er nog het gedoe met de zinkgaten, maar we weten al gauw hoe die zijn onstaan, stoute Wally. 😛

Het einde was erg leuk en ik lag ook helemaal dubbel. Dat had ik nou niet verwacht. Maar tja, ik had het kunnen raden natuurlijk, waarom zou Roe anders zo rustig zijn.

Ik vroeg me ook al af waarom Coo naar Roe was vertaald, maar nu ik het boek heb gelezen snap ik het helemaal. Bij ons zeggen die beestjes inderdaad niet coo coo, maar roe roekoe. 😛

Ik hoop dat er nog meer boeken komen, misschien ook eentje met het verhaal van Roe’s verleden. Want hoewel ik het erg grappig vind dat ze steeds een nieuw verhaaltje heeft als iemand iets vraagt, wil ik toch de waarheid weten. Waarom woont ze in het bos? Hoe komt ze aan al die spullen die ze daar heeft? Hoe lang woont ze er al? Heeft ze ook nog een gewoon huis? Zoals je ziet heb ik veel vragen.

Het boek is ook geillustreerd (soms hele pagina’s en er is ook een keer een stuk met een strip) en het maakte het boek nog leuker om te lezen.

Ik zou dit leuke, grappige, maffe boek ook zeker aanraden!