Dit is een review voor boek 1 en boek 2.

Laatst kwam er weer een nieuwe Koning Eddie uit, en natuurlijk moest ik die meteen lezen (gelukkig had een van mijn bibliotheken hem uiteindelijk). Na het lezen besloot ik om voor mijn blog het nieuwe en het vorige boek als review samen te bundelen want ik heb best wel wat geschreven (net niet genoeg om ze alleen te zetten op mijn blog, maar wel genoeg voor met zijn tweeën.

Koning Eddie en de kwade keizer: 4 sterren. Dit was echt een superleuk boek, ik ben blij dat ik hem heb geleend uit de bibliotheek.

Het enige jammere, en ook vaak de reden waarom ik (vaak) niet boeken lees die vertaald zijn naar het Nederlands, is de vertaling. Er waren wat dingen die niet lekker klonken, namen die je gewoon had kunnen laten staan. Want kom op zeg, het is niet alsof kinderen niet een naam als Edwin snappen. Gegeven dat tegenwoordig er kinderen zijn die bijvoorbeeld: Chukwukadibie of Fyra als naam hebben.

Maar verder lag ik dubbel, koning Edwin (sorry, ik noem hem bij zijn Engelse naam) was een goede koning, een dappere, hij heeft alleen nog veel te leren over het beheren van geld (arme Jill).

De slechte keizer was inderdaad heel slecht, maar ook best een sukkel. Ik vond hem strontvervelend, en ook daarom trek ik wat puntjes af.

Het boek is ook gevuld met gezellige, hilarische illustraties die het boek nog veel leuker maken.

Koning Eddie en het machtige monster: 4 sterren. Dit was weer een heerlijk verhaal! Lekker veel fourth wall sloperijen, een quest op zoek naar een monster (de VELLEK!), een slechte keizer (die strontvervelend is en maar eens mag oprotten), en meer (veel meer).

Vanwege de keizer geef ik dit boek wel een sterretje minder. Sorry, ik vind het niet erg om via Eddie’s POV te lezen over de keizer, maar ik hoef geen stukjes met de man zelf. Wat een kwal. Wat een verschrikking (en nee niet op de manier dat hij dat misschien leuk had gevonden). Hij heeft het zeker verdiend wat er met hem gebeurde aan het einde en ik lag dus zeker dubbel.

De quest was ook erg leuk (en natuurlijk spannend!), en ik moest wel lachen om Nanda die dus steeds een nieuw couplet schreef over iets randoms (zoals luchtvochtigheid) in de quest. 😛 Ik vond het ook leuk dat Klaas, het paard, ook een beetje meer aandacht kreeg.

Arme Jill, ze doet zo haar best (groente is inderdaad belangrijk), maar misschien moet ze volgende keer gewoon wat eerlijker zijn tegen de koning en tegen het volk.

Ik kan niet wachten op het volgende verhaal!