Een meisje die in een donker bos woont, altijd is het goed gegaan met besjes plukken… tot die ene dag!

Ik vond het boek er prachtig uitzien en dat was ook de hoofdreden dat ik dit boek wilde lezen, en uiteindelijk was het ook echt alleen de illustraties die me bij het verhaal/het boek hielden.

Want sorry, het verhaal was zo simpel, té simpel zelfs. Het meisje komt er achter dat als ze weer haarzelf wilt zijn dat ze dan een skeletjongen moet vinden, alleen die ligt wel in stukjes overal, dus veel succes. Nou had ik hier al mijn vraagtekens… dus die arme jongen moest maar wachten voor een ander kind om vervloekt te worden tot hij weer beter kon worden? Wat? Zijn er geen andere kinderen/vervloekten?

Dan komt het tweede stuk, het vinden van de botjes. Gegeven dat het blijkbaar een tijdje geleden was verwacht je dat het niet makkelijk is, wel, bereid je maar voor, want het is supermakkelijk. Ik zal niks verklappen, maar ja, ik vond het razend zonde dat ze alle botjes op die manier vond. Ik snap dat dit een kinderboek is, maar ik weet zeker dat ik als kind ook graag wel eens wat anders had willen zien.

En ook het in elkaar zetten van het jochie.. tja, dat is een makkelijke oplossing. Het komt dan een beetje over alsof die hele vloek niks is. Oh je hoeft er geen tiet voor te doen.

Maar ja, prachtige illustraties, en die waren dan ook echt de hoofdreden dat ik bleef lezen. En daarom geef ik dit boek ook zo’n hoge rating. Als de platen veel minder waren dan had dit boek gerkregen wat ik eigenlijk vind dat hij verdient, namelijk 1 ster.

Dus geen aanrader voor het verhaal.