Elfjes, dromen, en een strontvervelende kat… Dat somt wel het boek op.

Tja, dit was toch echt een teleurstelling, en dat lag niet aan de elfjes, of aan Lola zelf, oh nee, dat lag aan dat vervelende poep kat van een Django die blijkbaar niet snapt hoe het leven werkt. Lekker idee dat zo’n kat gewoon je huis binnenkomt (lekker voor mensen als ik met allergieën). En ik vond dat hij een veel te grote ego was, laat die elf lekker haar werk zelf doen. En wat maakt het uit dat ze eens een slechte droom doet? Je kunt niet altijd leuke dromen hebben hoor.

Ik vond Lola meteen sympathiek en lief.

Ik vond het mooi hoe zo’n elfje dus wordt geboren en dan ook meteen mag werken. Geen rust, geen eten, nee gewoon gaan!

Ik vind het idee dat er een elfje is die dromen of nachtmerries in je oor fluistert een erg leuk idee.

Ik vond het einde wel een teleurstelling, sorry, maar kunnen we niet eens een slecht einde hebben? Is het altijd nodig om alles maar goed te laten aflopen?

Dus ja, tenzij Django oprot, ga ik deze boekjes niet verder lezen als er nog meer komen (want dat vermoeden heb ik).

Ah ja, de illustraties, die vond ik (naast Django) erg leuk getekend.

Zou ik dit boek aanraden? Ja, als jij het niet erg vindt dat er een vervelende kat is die de baas speelt en ook dreigt met dood, dan zou ik er voor gaan. Klinkt dit niet als iets wat je wilt, laat het dan maar ver liggen.