Het tweede boek voor mij in de Theater Popcorn serie, en tja, het is toch heel wat minder dan het andere boek.

Ik vond ten eerste de hoofdpersoon al wat minder leuk. In plaats dat ze nou naar de volwassene van de zaal gaat om te praten over haar angst, nee, ze blijft gewoon doorgaan. Als je weet dat je ondanks alles het toch niet lukt, praat dan!

In plaats daarvan bleef deze meid klungelen met alles. Tja, ik kan me best voorstellen dat mensen je dan niet gaan geloven. Maar dan nog vond ik het wel ietsje gemeen van hoe de meiden deden tegen Belle. Ja, ze is een kluns, ja ze vergeet heel veel. Maar om nou zo gemeen te doen? Nee. En dat vond ik ook jammer. De kinderen die daar op het toneel zitten zouden het toch wel moeten kunnen snappen dat het soms gewoon niet lukt?

Ik vond de dagboekstukjes wel leuk, maar van mij hadden ze wel op betere plekken kunnen staan. Sommige pasten perfect bij het verhaal en dan vooral wat er daarna gebeurde, maar sommige leken te slaan op eerdere situaties/eerdere gebeurtenissen, en dan is het misschien niet handig om deze aan het einde pas te plaatsen.

Ik vond de oplossing aan het einde wel erg leuk gedaan. Ook al hadden ze natuurlijk kunnen weten dat het misschien niet altijd heel goed werkt, het blijft immers een dier. 😛

Dus ja, ik hoop wel dat er meer Theater Popcorn boeken komen, want het is wel een leuke serie met grappige karakters.