Review for De niet zo enge buurman
Het is tijd om die enge buurman een make-over te geven!
Ik zat al tijden te wachten op dit boek, helaas was hij steeds uitgeleend bij 1 van mijn bibliotheken, en de rest had hem niet. Gelukkig kwam daar verandering in en heb ik hem dus mooi kunnen lezen.
En wat was het verhaal heerlijk. Ik lag regelmatig heerlijk dubbel om het absurde verhaal. Onze hoofdpersoon, Roxy, en haar vrienden Max (ja, die Max van Oma Geheim Agent) en Linde gaan hun buurman eens een make-over geven. Ze komen erachter dat hij, ondanks zijn vreemdheid (en een neiging om een luchtbuks af te schieten) toch best aardig is, maar wel erg eenzaam.
Je kunt al raden wat voor maffe dingen er gebeuren terwijl ze hem proberen betere hygiene, betere kleding, en nog veel meer aan te leren. Het gaat met vallen en opstaan. Hij snapt echt het leven niet altijd. 😛 En soms schiet ie uit de slof terwijl dat dus niet echt het juiste moment is. En hij doet hele domme dingen.
Ik vond het knap van Roxy dat ze het nooit opgaf, dat ze gewoon bleef proberen ondanks dat alles tegenwerkte (niet alleen Grover, maar ook het vrienden vinden). Nou ja, misschien had ze dan ook niet moeten gaan voor mensen die lijken op Grover (wat best wel een beetje een belediging was). Ik lag wel even dubbel toen Roxy gewoon een merkpak en merkbril van haar pa “leende” voor Grover. Ik zag dit al helemaal fout gaan.
Het hele boek is absurd. Er gebeurd van alles wat gewoon zo over the top maf is. Ook het einde en de twist over Grover past daarbij. Ja, die twist. Die had ik dus echt niet verwacht en ik moest wel lachen. Het paste best bij het karakter van Grover.
Arme Samantha, ik vond het wel triest wat er met haar gebeurde, maar ik gok dat ze nu toch wel gelukkig is? Of zo? Hopelijk voor Grover komt x niet meer terug bij haar, anders vrees ik voor de toekomst.
Moraal van dit verhaal: Als je een meisje leuk vindt en je doet per ongeluk iets super heel erg fout, dan is het dus een goed idee (???????) om y te doen zodat ze alles vergeet en je leuk gaat vinden. 😛 Waarschuwing: Dit kan niet werken voor iedereen, de meeste mensen zullen waarschijnlijk in de cel belanden. Maar als je Grover bent, dan kan het wel eens werken voor jou! 😛
Dit moet ik wel eventjes noemen want ik word erg moe van dit soort vooroordelen. Op een gegeven moment denkt/zegt Roxy het volgende: “Bijna alle mensen werken. Tenzij ze heel rijk zijn, of heel arm, of heel lui.” Dank je vriendelijk, maar mensen kunnen ook gewoon té ziek zijn, te zwak van gesteldheid zijn, gehandicapt zijn, en dan kan ik nog wel even doorgaan. Het is niet zwart-wit van arm/rijk of lui. Het zou fijn zijn als dat eens bij mensen binnenkomt. En ik weet dit is een kinderboek, maar het is wel geschreven door een volwassene. En ja, ik snap dat dit misschien maf is dat dit me zo erg raakt, en dat ik dus minder problemen heb met een buurman die allerlei foute dingen doet, maar het frustreert me gewoon.
Het boek is ook vol met illustraties en die pasten perfect bij het boek en hoe maf het was. Katrien Holland tekent iedereen en alles precies zoals ik het voorstelde.
Ja, naast dat vooroordeel gedoe heb ik echt genoten van dit boek. Ik lag regelmatig helemaal dubbel (ook al moest ik af en toe mijn hoofd schudden omdat het toch ietwat foute humor is). Mijn vriend (die ik stukjes voorlas) moest ook lachen en schudde ook zijn hoofd bij stukjes. 😛
Dus ik zou dit boek zeker aanraden!