‘Beste mensen’, begon de burgemeester. ‘Beste mensen, de zee is stil.’

Ik zag dit boek bij een van mijn bibliotheken en was meteen verliefd. Het klonk echt heel interessant. Een zee die stil was? Zomaar op een dag? Zou hij nog geluid gaan maken? Wat gaan de bewoners doen?

Het boek begint met dat onze bewoners merken dat er iets mist in hun leven. En dan ontdekken ze dat de zee in het stadje compleet stil is. Geen golfje, geen zuchtje, helemaal niks. Natuurlijk is er eerst wat paniek (zou ik ook hebben als zo’n grote watermassa helemaal niks meer doet). Maar daarna gaan ze over tot hilarische dingen om de zee aan het praten te krijgen. Misschien is de zee verveeld? Dus dan is het tijd om gezellig te spelen in de zee. Maar die bewoners zijn wel een beetje zwak hoor. Ik vond dat ze het veel te makkelijk opgaven. 😛 Maar ach, ze proberen in ieder geval wel verschillende dingen.

Het einde was een teleurstelling. Ik trek dan ook 1 ster van mijn totaal af. Ik zal niks verklappen, maar het was erg, zoals het in het Engels heet, anticlimactic. 😐

De tekeningstijl was redelijk. Ik vond vooral de landschappen mooi gedaan (zoals die ene dubbele pagina met de donkere zee), maar de mensen? Dat was erg wisselend. Soms zag het er goed uit, en soms heel erg lelijk.

Dus ja, dit had een 4 sterren kunnen zijn, want ik vond het idee erg leuk, maar helaas verpest het einde het boek dus rate ik dit boek niet meer dan 3 sterren.