Een astronaut gaat naar Mars toe. Hij wil bewijzen dat er leven is, want iedereen zegt dat dit niet zo is (en ja, hij heeft, heel netjes van hem, chocolaatjes meegenomen voor het geval dat er leven is).

Ik had dit boek al eerder gezien in de boekenhandel en ik was al aan het hopen dat mijn bibliotheek (een van de) hem zou hebben. En gisteren vond ik hem dan! cheers

En wat was dit een heerlijk boek. Ik lag regelmatig dubbel, maar ik was af en toe ook verdrietig. Verdrietig om dat buitenaards wezen in die krater. Ach, hij heeft tenminste even gezelschap gehad, en misschien komen er nu wel meer mensen om hem hoi te zeggen. 🙂 Mits hij natuurlijk zich eens laat zien (en niet achter of onder iemand is).

Ik vond het wel mooi hoe de astronaut echt totaal niks doorhad. Je zou toch zeggen dat hij een keer zich zou omdraaien. Of het idee heeft dat iemand hem begluurd. Of hé, mijn chocolaatjes liggen hier in plaats van waar ik ze heb achtergelaten. En dan is er nog het einde. 😛 Ik zou het wel leuk hebben gevonden om te zien of hij nog terug is gegaan.

Hartstikke leuke illustraties! Dit boek zou ook perfect werken zonder woorden. Je kunt namelijk precies zien wat er gebeurd en wat de astronaut en buitenaards wezen denken.

Dus ik zou dit boek aan iedereen aanraden. Plus hoe kun je dit boek nu laten liggen, die cover alleen al schreeuwt tegen je dat je het boek moet lezen. 😉