Het kinderboekenweekgeschenk van 2017! Door een van mijn favoriete schrijfsters, Janneke Schotveld, met een van mijn favoriete illustrators, Annet Schaap.

Er worden katten gestolen in dit kleine dorpje. Wie heeft het gedaan? Is het Herba, de heks van het dorpje? Of is het die enge man van de slangententoonstelling? Of is het toch iemand anders? Het is aan Boelie en zijn (vervelende) opa’s buurmeisje om uit te zoeken wat er gaande is.

Als Boelie een telefoontje krijgt van Lucy (het buurmeisje dat naast zijn opa woont) gaat hij meteen met de kat op weg naar opa. Stel je voor dat er iets is met zijn opa (want die antwoordde de telefoon niet)? Of dat er iets anders ergs is gebeurd. Ik vond het enigszins wel hilarisch dat hij gewoon meteen de kat pakte, wat spullen meenam, en gewoon de deur uitging. 😛

Ik vond het heerlijk dat de schrijfster al wat hints hier en daar geeft (zoals opa die iets zegt over een zeker iets, of de bakker die verteld over iemand). Terugkijkend op die hints had ik al lang vanaf het begin kunnen weten wie het was, maar ik liet me gewoon lekker meevoeren met het verhaal.

Ik moet wel zeggen dat ik Herba nooit als verdachte zag. Ik vond haar gewoon niet het type voor kattendiefstal. En Herba was ook na Boelie mijn favoriete karakter. Ik vond haar meteen leuk toen ze dreigde iemand in een oliebol te veranderen, en het werd alleen maar beter met alles wat we over haar leren. Ik had alleen niet verwacht dat ze er zo stoer uit zou zien. (Ik dacht dat ze iets ouder was, dus ik was blij verrast met de illustraties.)

Boelie was een leuk personage, en ik was ook blij dat hij nog voor zichzelf durfde op te komen. Plus hoe kan ik nou niet houden van een karakter dat meteen de bus pakt als hij denkt dat zijn opa in de problemen is? En ik was blij dat hij ook serieus om zich heen keek naar de opties. En niet meteen voor Herba ging. Plus ondanks hoe Lucy zich gedroeg, was hij best lief naar haar toe.

Ik mocht Lucy niet echt, sorry, ik vond haar net ietsje te kattig (wat dan wel past bij het boek :P) en bazig. Plus ik snap nog steeds niet helemaal waarom ze Boelie heeft gebeld, en niet gewoon iemand uit de buurt heeft gevraagd (wat toch veel logischer is dan dat je iemand uit een andere stad trekt). Ik had wel af en toe medelijden met haar. Want ze dacht echt, oprecht dat haar ouders haar niet meer leuk vonden nu de nieuwe baby er was.

Het verhaal is lekker spannend, en ik kon gewoon niet stoppen met lezen. Ik moest gewoon weten wat er met de katten aan de hand was, wie het deed, waarom, en natuurlijk ook wilde ik weten hoe het met opa ging. Want opa is net zijn geliefde verloren, en hij is nog best eenzaam (en koppig gegeven dat hij met een dikke poot gewoon door blijft lopen). Ik maakte me best zorgen om hem. Ook de toevoeging van Lucy’s problemen was interessant. Ik had nooit het gevoel dat er te veel gebeurde in het verhaal, het paste allemaal gewoon samen als een puzzel.

Het einde was erg leuk!

Natuurlijk zijn er fantastische illustraties door Annet Schaap!

Dus ja, een geweldig boek voor de Kinderboekenweek! Zeker een aanrader!