Een nieuw boek, een nieuw jaar begint voor Marjolein (of Mario)!

En in dit boek is ze Head Girl (echt die speech van haar was zo cringey, volgende keer misschien niet je pa laten helpen, maar gewoon je vriendinnen vragen. :P) en ze heeft een berg nieuwe verantwoordelijkheden te doen, plus haar eigen plannen, plus natuurlijk school en werken naar Oxbridge toe, en heb ik al sport, vriendschap, en verliefdheid gezegd? Marjolein is er maar druk mee.
Af en toe vroeg ik me af of ze niet te veel hooi op haar vork nam, maar ik zag gelukkig dat deze meid zich niet uit het veld liet slaan, maar er keihard voor ging. Haar beste beentje voorzet en gewoon het ging proberen.
Ik moet zeggen dat ze echt een goede Head Girl was, ze probeerde zoveel mogelijk te regelen, zoveel mogelijk het leuk te maken voor de meiden van haar jaar.

Ook al vond ik het wel jammer dat de meiden dan zo knorrig deden als ze bij Grenfell was (tja, kan zij ook weinig aan doen), of die ene keer met Khadija, ja jongens, wat wil je dan, dat ze liegt? Maar ik ben blij dat Marjolein koel en kalm bleef en gewoon rustig de meiden het probeerde uit te leggen.

Plus haar relatie met Scott was leuk om te lezen. Ik kan me best voorstellen dat ze verward is. Scott lijkt inderdaad veel sneller te willen dan zij wil, maar ach, ik weet zeker dat ze er over kunnen praten en dat Scott het best kan snappen. Ik ben blij dat die twee bij elkaar komen, ze passen best goed samen.

Ik vond het ook leuk om de rugby trainingen en wedstrijden te zien. Wat een leuk plan van Marjolein! Hopelijk kunnen ze lekker trainen en kunnen ze allemaal uiteindelijk meedoen met echte wedstrijden. Want rugby? Is zeker ook voor meisjes!

De puppies? Zooooo schattig, en ik lag ook regelmatig dubbel als Floddertje weer eens opdook bij Marjolein’s kamer.

Wat de Franse lerares deed? Bleh zeg, ik had al vermoeden toen x gebeurde, maar ik had nog enigszins gehoopt dat die vrouw niet zo zielig zou zijn. Ik hoop dat ze zelf eens goed gaat nadenken over wat ze heeft gedaan.

We hebben een nieuwe meid, en sorry, ik zie haar liever gaan dan dat ze blijft. Wat een verwend, bleh meisje is dat. Ik vond het ook net iets te toevallig dat ze met James was. Zijn er soms geen andere jongens op die jongensschool? Elke keer zit ze te zeuren, te klagen, en ze kan niet eens zelf iets bedenken. Plus hoe dom ben je dat je naar Oxbridge (Uxbridge snorts) probeert te gaan en niet eens zelf bedenkt dat dit niet is wat het er mee bedoelt wordt.

Ik vond het ook ietwat overdreven hoe Marjolein werd gestraft op het einde. Echt waar, dat is nou echt nodig omdat ze zat te zoenen met een jongen. Ja, op haar kamer. Ja, niet echt handig, en niet echt volgens de regels, en ja, headgirl, maar iemand anders (Khadija) is meerdere malen betrapt, doet van alles fout, en mag gewoon lalala rondlopen, terwijl Marjolein functies verliest, een praatdinges moet houden, en ze mag niet naar buiten tijdens Halloween, iets wat ze met liefde heeft voorbereidt. Sorry, maar overdreven much? Ik zat echt mijn hoofd te schudden naar hoe vreemd dit was. En jammer.
Ach ik vond het dan ook wel jammer van Marjolein. Dat ze met dat plan meeging. Ja, de straf is overdreven, maar als jij op die manier er mee omgaat… dat laat ook niet echt zien dat je serieus wil genomen worden.

Maar verder echt een top boek. Ik vloog er doorheen. Ik lag dubbel, was aan het juichen voor Marjolein, ik had veel plezier in het uitvinden wat dat huisspook was, en ik genoot van de romantiek stukjes.

Ik kan niet wachten op het volgende boek, kijken of Marjolein Head Girl blijft, in het Oxbridge clubje mag blijven, en zien wat ze nu weer gaat beleven op die school.